Για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια, το ασφαλιστικό βρίσκεται στο επίκεντρο των εξελίξεων. Και, σίγουρα, δεν θα είναι η τελευταία. Η αίσθηση ότι, στο πεδίο αυτό, τίποτα δεν είναι σταθερό και όλα μπορούν να ανατραπούν, ξανά και ξανά, είναι καταστροφική. Διαμορφώνει οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συμπεριφορές που έχουν εκρηκτικό αντίκτυπο στην ιδιωτική ζωή των πολιτών και στη δημόσια ζωή του τόπου. Πόσες φορές ακόμα θα εξουθενωθούν όλοι, επειδή το πολιτικό σύστημα αρνείται να λάβει αποφάσεις που θα εδραιώσουν μια σχετική βεβαιότητα και εμπιστοσύνη, και δεν θα μετατρέπουν τους ασφαλισμένους σε μπαλάκι του πινγκ πονγκ, που ο καθένας το στέλνει στον επόμενο, με αποτέλεσμα να επιδεινώνονται ακόμα περισσότερο οι συνθήκες;
Στο μεταξύ, εμπεδώνεται η αίσθηση ότι η κοινωνία παγιδεύτηκε και παγιδεύεται όλο και πιο έντονα, με την έννοια ότι οι δυνατότητες να ξεπεράσει το πρόβλημα διαρκώς λιγοστεύουν. Για να βρεθεί μια σταθερή λύση, χρειάζεται μια νέα Κοινωνική Συμφωνία, που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συλλογική αναγνώριση λαθών και συλλογική ανάληψη ευθυνών για τις νέες επιλογές. Όσο κατανοητές και αν είναι οι δικαιολογίες και τα προσχήματα που παρουσιάζονται από κάθε πλευρά, αν μείνει κανείς σε αυτά, το αποτέλεσμα είναι άλλο ένα μεγάλο κοινωνικό πλήγμα για τους ασφαλισμένους και για τη χώρα.
Ο Τάσος Γιαννίτσης γεννήθηκε το 1944 στην Αθήνα, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε το διδακτορικό του δίπλωμα στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Στο επίκεντρο των επιστημονικών του εργασιών βρίσκονται τα θέματα της αναπτυξιακής θεωρίας και πολιτικής, τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τα διεθνή οικονομικά, θέματα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και τα οικονομικά της τεχνολογίας. Διετέλεσε Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων στην Οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα και ξανά το 1993-94 με υπουργό τον Γ. Γεννηματά, υπήρξε μέλος της Επιτροπής Αγγελόπουλου (1994), ανέλαβε ως οικονομικός σύμβουλος των πρωθυπουργών Ανδρέα Παπανδρέου, το 1994-95, και Κώστα Σημίτη, την περίοδο 1996-2000, και διετέλεσε διαδοχικά Υπουργός Εργασίας-Κοινωνικών Υπηρεσιών (2000-01), Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (2001-04) και Υπουργός Εξωτερικών (Φεβρουάριος-Μάρτιος 2004) στην Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη. Από τον Δεκέμβριο του 2009 μέχρι τον Νοέμβριο του 2011, διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Πετρελαίων (ΕΛ.ΠΕ. Α.Ε.) και, από τον Νοέμβριο του 2011 μέχρι τον Μάιο του 2012, ανέλαβε καθήκοντα Υπουργού Εσωτερικών, στη μεταβατική κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο. Έχει δημοσιεύσει πολλά βιβλία πάνω σε θέματα οικονομικής και πολιτικής και μεγάλο αριθμό άρθρων σε θέματα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά.
