Η οικογένεια έχει αλλάξει όσον αφορά το θεσμικό της πλαίσιο, αλλά και την κύρια λειτουργία της. Πλέον, προτεραιότητα δίνεται στη συγκρότηση της ατομικής ταυτότητας τόσο στο πλαίσιο των συζυγικών σχέσεων, όσο και των σχέσεων μεταξύ γονιών και παιδιών. Ο συγγραφέας, αξιοποιώντας πλούσιο και πρωτότυπο υλικό από συνεντεύξεις, ταινίες και μυθιστορήματα, δείχνει πώς συντελείται αυτή η μορφή κοινωνικοποίησης που επικεντρώνεται στην προσωπική ανάπτυξη. Αναλύει τον τρόπο με τον οποίο κάθε σύντροφος βλέπει τον άλλο στο πλαίσιο του ζευγαριού, αλλά και πώς οι γονείς βλέπουν το παιδί τους. Επισημαίνει ότι ο ενήλικας μπορεί να γίνει ένας Πυγμαλίων για τα μέλη της οικογένειάς του, φορέας αποκάλυψης της λανθάνουσας ταυτότητας του άλλου.
Στη θαλπωρή της ιδιωτικής ζωής, παιδιά και ενήλικες μαθαίνουν να φροντίζουν τον εαυτό τους και να σέβονται τους άλλους. Αυτή η αμφίδρομη κίνηση χαρακτηρίζει τον νέο κοινωνικό δεσμό, καθώς και τον θετικό ατομικισμό, που συχνά αγνοούνται στις μελέτες για τη σύγχρονη εποχή.
Στο βιβλίο αναπτύσσονται ακόμη ενδιαφέροντα θέματα για τις νέες διαστάσεις της οικογένειας σήμερα, όπως οι νέοι «κανόνες» της ανατροφής των παιδιών, ο νέος ρόλος του πατέρα, οι σχέσεις των συντρόφων στο πλαίσιο της γυναικείας χειραφέτησης.
