Στο βιβλίο διακρίνονται τρεις θεμελιώδεις φάσεις του αυταρχικού φαινομένου: η ολοκληρωτική, με παραλλαγές τον φασισμό / ναζισμό και τον υπαρκτό σοσιαλισμό, της περιόδου του μεσοπολέμου. Η καθαρά αυταρχική, που παίρνει τη μορφή της στρατιωτικής δικτατορίας και συμπίπτει με την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Και η πλέον πρόσφατη, που εμφανίζεται ως απόρροια της "παγκοσμιοποίησης" και μεταθέτει το αυταρχικό φαινόμενο στις χώρες της "τριτοκοσμικής" περιφέρειας.
Το αυταρχικό φαινόμενο εγγράφεται ως εξωγενής παρέκκλιση στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, που δεν προσιδιάζει στον χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας. Στο δίπολο "κοινωνία πολιτών" και πολιτική εξουσία, με το οποίο επιχειρείται να ερμηνευθεί το ευρωπαϊκό αυταρχικό φαινόμενο, ο συγγραφέας εισάγει την κοινωνία ως πολιτική κατηγορία, δηλαδή τον συντελεστή πολιτικής χειραφέτησης του κοινωνικού σώματος.
Ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης γεννήθηκε το 1947 στο Νυδρί Λευκάδας. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών και πολιτική επιστήμη στο Παρίσι, όπου έγινε διδάκτορας (Doctorat d' Etat). Χρημάτισε πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, διευθυντής Ερευνών του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας, επί πολλά χρόνια επισκέπτης καθηγητής του Ινστιτούτου Πολιτικών Επιστημών (IEP) του Παρισιού, τιτουλάριος της έδρας Francqui του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, μέλος του Ανωτάτου Συμβουλίου Ερευνών του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας, εμπειρογνώμονας σε πανεπιστημιακά θέματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Πολιτικής Επιστήμης (EPSNET) καθώς και της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής σε πολλά ξένα πανεπιστήμια, ενώ έργα του έχουν δημοσιευθεί σε πολλές χώρες. Είναι μέλος του επιστημονικού συμβουλίου και καθηγητής στο Μάστερ Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σιένας και αντεπιστέλλον μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας του Πολιτισμού της Πορτογαλίας.
