Άρχισε να μπουμπουνίζει και ν' αστράφτει και σε λίγο έπεσαν κι οι πρώτες ψιχάλες της βροχής.
Η Ανθή άνοιξε την ομπρέλα της και με τράβηξε από κάτω. Πίσω μας ήταν ένας φράχτης με γεράνια. Έκοψα ένα λουλούδι, τίναξα τα βρεγμένα πέταλά του και της το έδωσα.
"Απόψε φεύγω!" είπα και σκούπισα ένα δάκρυ που κύλησε πάνω στο μάγουλό της.
Εκείνη γέλασε πικρά.
"Θυμάσαι την προφητεία της τσιγγάνας; Θα πεθάνετε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου μια κρύα νύχτα του χειμώνα!" [...]
