Το βιβλίο των κειμένων ξεκινά από την θέση πως η γλώσσα της ποίησης, η γλώσσα της επιστήμης και η γλώσσα της φιλοσοφίας είναι βασικά ίδιες παρά τις διαφορετικές υφολογικές εκφάνσεις που μπορεί να έχουν. Ο τόμος, υπερβαίνοντας τα όποια ειδολογικά όρια, περιλαμβάνει ποίηση, πεζογραφία, δοκίμιο, στοχασμό, μελέτη, πραγματεία, απόφθεγμα και άλλα, σ’ ένα υβριδικό καλειδοσκόπιο ποικίλων εκφάνσεων του λόγου, ζητώντας να φανερώσει την βαθύτερη συγγένεια όλων αυτών των διαφορετικών κατηγοριών, να αποδείξει τη σχετικότητα και το διάτρητο των ειδολογικών περιχαρακώσεων, που χαρακτηρίζουν την λογοτεχνία και την γραμματολογία εν γένει.
Ο Βάλτερ Πούχνερ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1947. Σπούδασε επιστήμη του Θεάτρου (Θεατρολογία) στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και το 1972 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής, με μια εργασία για το νεοελληνικό θέατρο σκιών. Το 1977 ανακηρύχθηκε υφηγητής, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, με μια διατριβή για τη γέννηση του θεάτρου στον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Από τότε έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Δίδαξε επί δώδεκα χρόνια Ιστορία Θεάτρου στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 1989 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην αρχή στο Τμήμα Φιλολογίας και από το 1991 στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, του οποίου διατελεί αντιπρόεδρος. Παράλληλα δίδασκε έως το 2006 Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και έχει μετακληθεί πολλές φορές ως επισκέπτης καθηγητής σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια. Το 1994 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών και το 2001 παρασημοφορήθηκε για τις επιστημονικές του επιδόσεις με τον "Αυστριακό Σταυρό Τιμής για την Επιστήμη και την Τέχνη". Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 90 βιβλία και 400 μελετήματα για θέματα του ελληνικού και βαλκανικού θεάτρου, της συγκριτικής λαογραφίας, των βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών εν γένει, καθώς και της θεωρίας του θεάτρου και του δράματος.
