"Πριν από το "Βότανο της αγάπης" ήμουν αγόρι, σκέφτεται.
Πριν από το "Βότανο της αγάπης" ήμουν παιδί.
Όταν εμφανίστηκε μέσα από την ομίχλη, τα κόκκινα μαλλιά της φώτισαν το πρωινό του -τη ζωή του ολόκληρη.
Αλλά αυτό ήταν πριν.
Τώρα το αγόρι βρίσκεται στο δωμάτιο του. Ένα δεκαεξάχρονο αγόρι που περιμένει ένα τηλεφώνημα. Ελπίζοντας ν' ακούσει ότι όλα ήταν αλήθεια. Ότι όλα ήταν τόσο τέλεια όσο είχε φανταστεί.
Όμως το τηλέφωνο παραμένει σιωπηλό.
Το αγόρι εξακολουθεί να περιμένει, καταστρέφοντας ένα ένα όλα τα αντικείμενα που θυμίζουν εκείνη. Σκίζει την κάρτα λεωφορείου στα δύο και μετά στα τέσσερα και...
Το τηλέφωνο δε χτυπά.
Το αγόρι ανοίγει την μπαλκονόπορτα και πετάει τη γλάστρα στον κήπο με όλη του τη δύναμη.
Δε χτυπά.
Και η κάθε μέρα που πέρασαν μαζί περνάει στο μυαλό του σαν ταινία. Και αναρωτιέται. Τι θα γίνει αν το τηλέφωνο δε χτυπήσει; Θ΄ αξίζει τότε να ζει;
Ο Περ Νίλσσον γεννήθηκε το 1954 στο Μάλμε. Τώρα ζει στο Σέλβεσμποργκ, ένα μικρό χωριό στην άκρη της Βαλτικής θάλασσας. Είναι παντρεμένος με την Όσα κι έχει τέσσερα παιδιά. Δούλεψε ως καθηγητής μουσικής και μαθηματικών, αλλά από το 1999 ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή. "Ξεκίνησα να γράφω για να διηγηθώ στα παιδιά μου πώς ήμουνα παιδί. Πώς ήταν ο μπαμπάς τους πριν γίνει μπαμπάς. [...] Κάπως έτσι άρχισα να γράφω για νέους. Στο δρόμο ανακάλυψα ότι είναι αυτό που μ' αρέσει να κάνω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Σκέφτομαι τα βιβλία μου ως γράμματα. Θέλω να κρατήσω το διάλογο ανοιχτό. Διάλογο για τη ζωή και το θάνατο, για την ελπίδα και την εμπιστοσύνη στο μέλλον, για τους ρόλους που υποδυόμαστε, για τον κόσμο στον οποίο ζούμε και για την αγάπη. Περισσότερο απ' όλα, θέλω να μιλήσω με κάποιον που είναι δεκαέξι χρονών ή δεκατριών ή είκοσι. Πάντως δε γράφω για όλους. Γράφω γι' αυτούς που έχουν όνειρα και φαντασία. Γι' αυτούς που νιώθουν διαρκώς να σκοντάφτουν πάνω στη σκληρή πραγματικότητα. Γι' αυτούς που προσπαθούν να καταλάβουν πώς συνδέονται τα πράγματα μεταξύ τους, που ξέρουν ότι δεν είναι σαν τους άλλους, που κλαίνε, που γελάνε και που, στο τέλος, καταλαβαίνουν ότι ο κόσμος είναι όμορφος κι ότι η ζωή είναι μια περιπέτεια. Δε γράφω για όλους γράφω για σένα".
