Η εφηβεία αποτελεί την τελική δοκιμασία της κοσμοαντίληψης των ίδιων των γονιών. Το παιδί τους, το ανθρώπινο πλάσμα που μεγαλώνει στους κόλπους της οικογένειάς τους και που είναι όχι μόνο ο φορέας των επιθυμιών τους, αλλά και ο πραγματικός καταγραφέας της πρακτικής τους αλήθειας (δηλαδή του πώς οι ίδιοι το μεγάλωσαν πέρα από τις ιδέες τους), για πρώτη φορά ουσιαστικά ανοίγει το στόμα του!
Αν συνειδητοποιήσουμε ότι οι τρεις παράγοντες που συμμετέχουν στη διαμόρφωση της εφηβείας είναι η ιδιοσυγκρασία και το βιολογικό υπόστρωμα των δυνατοτήτων του παιδιού, το γονεϊκό σύστημα και η κοινωνία-περιβάλλον, τότε καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει ένας μοναδικός τρόπος για το κάθε παιδί να βιώσει την εφηβεία του. Αυτό που μπορεί να είναι φάρμακο για κάποιον, μπορεί να είναι δηλητήριο για κάποιον άλλο...
