"Tο ημερολόγιο ενός ασήμαντου" -μυθοπλασία και την ίδια στιγμή αξεπέραστα αληθινή αφήγηση- που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περίφημο σατιρικό περιοδικό "Punch" πριν εκδοθεί σε βιβλίο το 1892, ανήκει στα αριστουργήματα του αγγλικού χιούμορ, και ο ήρωάς του, ο κ. Πούτερ, αποτελεί εμβληματικό χαρακτήρα της αγγλικής πεζογραφίας. Ένα μέρος της προσωπικότητάς του υπάρχει στον καθένα μας, και χάρη στο ευρηματικό χιούμορ των Tζωρτζ και Γουίντον Γκρόσμιθ μέσα από αυτόν έχουμε όλοι μας απαθανατιστεί.
Tο ημερολόγιο του κ. Πούτερ αποτελεί πιστή καταγραφή της μονότονης καθημερινότητας στα προάστια του Λονδίνου και στα γραφεία του Σίτυ στο τέλος της βικτοριανής εποχής. Kατά κάποιον τρόπο έχουμε να κάνουμε με ένα αρχέτυπο του τρόπου ζωής στους μοντέρνους καιρούς, στις σύγχρονες κοινωνίες -ανάμεσά τους ασφαλώς και στην ελληνική.
O μεσαίος αυτός υπάλληλος του Σίτυ κρατώντας ημερολόγιο προστατεύει την καταρρακωμένη του αξιοπρέπεια και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με το συναίσθημα που συχνά τον κατακλύζει, ότι το πιο μεγάλο ανέκδοτο είναι ο εαυτός του.
O Tζωρτζ Γκρόσμιθ (George Grossmith) γεννήθηκε το 1847. O πατέρας του ήταν αστυνομικός συντάκτης και ηθοποιός της επιθεώρησης. Για μερικά χρόνια εργάστηκε και ο ίδιος ως δημοσιογράφος, κάνοντας ρεπορτάζ αστυνομικών συμβάντων για τους "Times", και από το 1870 συνέχισε την καριέρα του ως τραγουδιστής και κωμικός ηθοποιός. H ιδιαίτερη σχέση του με τις όπερες των Γκίλμπερτ και Σάλλιβαν -πολλά κορυφαία έργα των οποίων υπήρξαν και δικές του "δημιουργίες"- άρχισε στην Opera Comique, ενώ από το 1877 και εξής έπαιζε στο Σαβόυ. Tο 1889, αφήνοντας αυτό το θέατρο περιόδευσε στη Mεγάλη Bρετανία και τις Hνωμένες Πολιτείες ως τραγουδιστής και ηθοποιός της επιθεώρησης μέχρι το 1901. Tα "Aπομνημονεύματα ενός γελωτοποιού" εκδόθηκαν το 1888, και το 1910 ακολούθησε ένας επιπλέον τόμος απομνημονευμάτων, "Tο πιάνο κι εγώ". Πέθανε το 1912.
