Ο ένας τραυματίας ήταν ο Κομνάς, ο γιος του Μήτσου Καραντζά. Ρώτησε αμέσως ο Κομνάς που είναι ο πατέρας του. Του είπαμε ότι σκοτώθηκε. Έμεινε κόκαλο το παιδί. - Σκοτώθηκε, μωρέ, ο πατέρας μου; έκαμε. - Ναι, Κομνά, σκοτώθηκε, του είπαμε. - Η μάνα μου; είπε αμέσως. - Σκοτώθηκε κι η μάνα σου, Κομνά.
Και άρχισε να κλαίει το παλλικάρι.
Πήραμε και τους τραυματίες και φύγαμε μέσα στο χιόνι για το Ζαμπειό. Έκλαιγε στο δρόμο ο Κομνάς. Ασταμάτητα. Σε λίγο καιρό σκοτώθηκε κι αυτό. Αργότερα, μάθαμε και για τον Ηλία, είχε σκοτωθεί κι αυτό.
Ο Μήτσος Ηλ. Καραντζάς γεννήθηκε στην Άνω Αγόριανη του Παρνασσού, το 1906, και ήταν το νεότερο μέλος μιας οικογένειας που αριθμούσε 7 παιδιά. Παρά τις περιορισμένες γραμματικές γνώσεις του, διέθετε πλούσιο λογοτεχνικό ταλέντο, το οποίο διοχέτευε σε τοπικές εκδηλώσεις αλλά και στο ανέβασμα γνωστών λαϊκών θεατρικών παραστάσεων, στις οποίες συχνά εκτελούσε χρέη σκηνοθέτη. Μάλιστα, σε δικό του θεατρικό έργο ανέλαβε και τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ήταν παντρεμένος με την Πανώρια Ιωάννου (Φλέγγα) και είχαν τέσσερα παιδιά. Στην Κατοχή υπήρξε από τους πρώτους αντιστασιακούς στην περιοχή του Παρνασσού, ενώ διετέλεσε μέλος του ΚΚΕ. Το 1946 εξορίστηκε στα Κύθηρα και στη συνέχεια συμμετείχε στις πρώτες ομάδες αυτοάμυνας στη γενέτειρά του. Εκεί ήταν υπεύθυνος Κ.Π. (Κέντρου Πληροφοριών) με τη σύζυγό του και τους δύο μεγάλους γιους του, Κομνά και Ηλία. Ο Μήτσος Ηλ. Καραντζάς και η γυναίκα του σκοτώθηκαν τα Χριστούγεννα του 1948, στην Άνω Αγόριανη, αποκλεισμένοι από το χιόνι, επιχειρώντας να ξεφύγουν από τον κλοιό του Εθνικού Στρατού.
