Ένα μυστικό κρυμμένο στα χαλάσματα ενός πύργου στην Κορνουάλη απειλεί το μέλλον ενός ερωτευμένου ζευγαριού: το πρώτο μυθιστόρημα του Κόλινς, του πατέρα της αισθηματικής λογοτεχνίας μυστηρίου.
"Aχ, για όνομα του Θεού, μην το γράψετε!»: Τι είναι αυτό που κάνει την παράξενη καμαριέρα να θερμοπαρακαλεί την ετοιμοθάνατη κυρία της να μην απευθύνει λίγα τελευταία λόγια στον απαρηγόρητο σύζυγό της; Ποιο μυστικό κρύβει η άρρωστη πρώην ηθοποιός και γιατί επι-σπεύδει τον θάνατό της παίρνοντας ένα δραστικό φάρμακο που θα της δώσει τη δύναμη να το αποκαλύψει σε μια επιστολή; Παρά την υπόσχεση που έδωσε, η καμαριέρα μετά τον θάνατο της γυναίκας θάβει το γράμμα σε μια απομονωμένη πτέρυγα του πύργου του αφεντικού της και εξαφανίζεται χωρίς να του πει λέξη. Είκοσι χρόνια αργότερα το μυστικό κινδυνεύει να αποκαλυφθεί. Τι θα σημάνει αυτό για την κόρη της νεκρής και τον τυφλό σύζυγό της;
Το "Θαμμένο μυστικό" είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Ουίλκι Κόλινς που ο Ντίκενς δημοσίευσε σε συνέχειες στο περιοδικό του Household Words το 1857.
Οι κριτικοί ενθουσιάστηκαν και όταν, λίγο αργότερα, εκδόθηκε σε βιβλίο στην Αγγλία και την Αμερική γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία, ανοίγοντας το δρόμο για το διασημότερο βιβλίο του Κόλινς, τη "Γυναίκα με τα άσπρα" με την οποία έχει πολλά κοινά στοιχεία: ένα παλιό μυστικό που στοιχειώνει, ένα νεαρό ερωτευμένο ζευγάρι, αριστοκρατικό περιβάλλον και, όπως σε όλα τα βιβλία του Κόλινς, δυνατούς γυναικείους χαρακτήρες ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζει η καμαριέρα Σάρα, την οποία πολλοί παρομοιάζουν με τη δαιμονική Λίντια του άλλου διάσημου μυθιστορήματος του συγγραφέα, του Αρμαντέιλ.
Ο William Wilkie Collins, συγγραφέας των πρώτων αστυνομικών ιστοριών στα αγγλικά, γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1824. Ήταν γιoς του τοπιογράφου William Collins και πήρε το όνομά του από τον ζωγράφο-νονό του, David Wilkie. Σπούδασε νομικά στο Λονδίνο, αν και δεν επρόκειτο να ασκήσει ποτέ τη δικηγορία, και δοκίμασε για λίγο την τύχη του στη ζωγραφική. Από το 1848 άρχισε να γράφει άρθρα και ιστορίες, που πολλά δημοσιεύθηκαν ανώνυμα, και το μυθιστόρημα περιπέτειας "Ιολάνι", που ανακαλύφθηκε και δημοσιεύθηκε, για πρώτη φορά, το 1999. Η βιογραφία του πατέρα του ήταν το πρώτο σημαντικό έργο του που εκδόθηκε και τού έδωσε το κουράγιο να αφοσιωθεί στη γραφή. Ακολούθησε το ιστορικό μυθιστόρημα "Antonina or The Fall of Rome" ("Αντονίνα ή η πτώση της Ρώμης", 1850), που σημείωσε εκδοτική επιτυχία. Το έργο προκάλεσε το ενδιαφέρον του Κάρολου Ντίκενς, που έγινε στενός φίλος του και τον βοήθησε να ανεβάσει στο θέατρο δύο μελοδράματα, το "Lighthouse" (1855) και το "The Frozen Deep" (1857). Δημοσίευσε, επίσης, πολλά έργα του σε συνέχειες στα περιοδικά του Ντίκενς "Household Words" και "All the Year Round". Ο Κόλλινς υπήρξε πρωτοπόρος συγγραφέας ιστοριών μυστηρίου και αγωνίας. Ωστόσο, το έργο που τον έκανε διάσημο ήταν το "The Woman in White" ("Η γυναίκα με τα άσπρα", 1860), και η καθιέρωση της συγκινησιακής λογοτεχνίας. Μεγάλη επιτυχία σημείωσαν επίσης τα μυθιστορήματά του "No Name" ("Χωρίς όνομα", 1863), "Armadale" (1866) και "The Moonstone" ("Η φεγγαρόπετρα", 1868). Το τελευταίο το υπαγόρευσε, στο μεγαλύτερο μέρος του, από το κρεβάτι, υποφέροντας από αρθρίτιδα. Σε μεγαλύτερη ηλικία εθίστηκε στο όπιο και τα μυθιστορήματα που έγραψε μεταξύ 1870 και 1889, θεωρούνται υποδεέστερα των προηγούμενων. Πέθανε το 1889.
