Μάλεβιτς
Πώς να γινόταν άραγε
σταγόνες δράμια από το λάδι μας
απ’ του κορμιού το λάδι
ώρα την ώρα ν’ απόσταζε
σε φως
Κάθε φορά και λίγο παραπάνω
μέχρι την πλήρη εξάχνωση
μέχρι το μόνο Φως
κι ας μην περίσσευε ίσκιος πια
δείγμα σκιάς για σύγκριση
να γύριζαν όλα πάλι στο άσπρο
Κι αν στάθηκα
για μια στιγμή μπροστά
στο μαύρο του Ανατροπέα τετράγωνο
στην τελική η ανάγκη μου
το λευκό πάντα διαλέγει
Δύσκολα
Αυτές οι λέξεις φτάνουν
η δύσπνοια της νύχτας
ίσα να βγει
μόνο για να κυλήσει
πάνω μου η άμμος
των ψιθύρων
δίχως σημάδια
Κάνω πως δεν ακούω
λόγια πουλιά χτυπημένα
κατάστηθα
γι’ αυτό δεν θα πω
ακόμα δυνατά
της ανάσας τον στίχο
Μόνο θα χαράζω επίμονα
σε χοντρά λεξικά σβησμένα
τα δύσκολα ονόματα του κόσμου
απ’ όταν αγαπήθηκε
Η Ηρώ Νικοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική και σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Έχει κάνει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές. Έχει δημοσιεύσει ποιητικές συλλογές: "Ο μύθος του οδοιπόρου" (Αθήνα, 1986), "Χειμερινοί μορφασμοί" (Αθήνα, 1993), "Ανέμου" (Πλανόδιον, 1999), ένα πεζογράφημα, "Σαν σε καθρέφτη" (Μεταίχμιο, 2003), και τη συλλογή διηγημάτων "Ομελέτα με μανιτάρια" (Νεφέλη, 2007). Ποιήματα και πεζά της έχουν δημοσιευθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά "Νέα Εστία", "Πλανόδιον", "Εμβόλιμον", "Ελίτροχος", "Ευθύνη", "Παρέμβαση", "Οδός Πανός", "Δυτικές Ινδίες", "Ύλαντρον", "Οροπέδιο", κ.ά., και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ρωσικά και τουρκικά. Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και της Εταιρείας Συγγραφέων.
