Η Μεθώνη βρίσκεται στο νοτιότατο άκρο της δυτικής ακτής της Πελοποννήσου. Το κάστρο, έκτασης 93 στρεμμάτων περίπου, καταλαμβάνει μια μακρόστενη λωρίδα γης, που εισχωρεί περίπου 400 μ. μέσα στη θάλασσα και επικοινωνεί με την ενδοχώρα μόνον από τη βόρεια πλευρά του (Εικ. 2-3). Στα ανατολικά διαμορφώνεται ο όρμος της Μεθώνης, ένας μικρός κόλπος, που προφυλάσσεται από τα ακατοίκητα σήμερα νησιά της Σαπιέντζας και της Σχίζας.
Η Μεθώνη, λόγω της σημαντικής γεωγραφικής της θέσης στο σταυροδρόμι των θαλάσσιων δρόμων της Μεσογείου αλλά και του εύφορου εδάφους της, γνώρισε συνεχή κατοίκηση ήδη από τους προϊστορικούς και τους κλασικούς χρόνους. Σύμφωνα με τον Παυσανία, πήρε το όνομά της είτε από την κόρη του Οινέα είτε από ένα βράχο, γνωστό ως ο "Μόθων λίθος", όπου χτίστηκε αργότερα το Μπούρτζι.
[...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
Ο Νικόλαος Κοντογιάννης είναι αρχαιολόγος της 23ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, πρώην διδάσκων το μάθημα της Οχυρωματικής (Π.Δ. 407/80) στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
