Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει πολλά διαφορετικά είδη πηγών. Πρώτα το ιδιωτικό αρχείο του Καθηγητή Γ. Νιτσιώτα, που αποτελείται κυρίως από εταιρικά, που συνομολογήθηκαν ανάμεσα στους "συντρόφους" μιας οικογενειακής κομπανίας. Έπειτα τις εκτιμήσεις των ξένων Προξένων, γύρω από την πολιτική και οικονομική κατάσταση του Κρουσόβου, αλλά και ολόκληρης της περιοχής, ώς την εξέγερση του Ίλιντεν.
Εξετάζει ακόμα τις αναφορές των Ελλήνων Προξένων που σχετίζονται με τη δημογραφική σύνθεση και το εθνικό φρόνημα του πληθυσμού του Κρουσόβου και αποτυπώνει τη λειτουργία της ελληνικής κοινότητας, μέσα από ανέκδοτα τεκμήρια.
Είναι λοιπόν φανερό ότι τα διαφορετικά είδη πηγών διαμορφώνουν πολλαπλά επίπεδα: το οικονομικό, το κοινωνικό, το εκπαιδευτικό, τα οποία ανταποκρίνονται στις ξεχωριστές λειτουργίες της Κοινότητας Κρουσόβου, στη διάρκεια του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα. Και σίγουρα τα πολλαπλά επίπεδα προκαθορίζουν τις διαφορετικές και πολυσήμαντες διαστάσεις των στόχων της παρούσας γραφής. Γιατί το βιβλίο αποπειράται να συμβάλει τόσο στην ερμηνεία των ανέκδοτων μαρτυριών για το Κρούσοβο, όσο και στην αποκρυπτογράφηση των δρόμων του εμπορίου που διεξαγόταν ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Αυστρία, από τους βλάχους εμπόρους του Βιλαετίου Μοναστηρίου.
Η Σοφία Ηλιάδου-Τάχου (Φλώρινα 1960) σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νεότερη Ιστορία, στα Παιδαγωγικά και στη Βυζαντινή Ιστορία. Το 1996 πήρε το διδακτορικό της από το Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ και το 2002 εκλέχτηκε Λέκτορας της Ιστορίας της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Στο διάστημα 2001-2004 εξέδωσε 4 ιστορικές μονογραφίες και συνέγραψε 60 συνολικά άρθρα σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά. Είναι μέλος της Εταιρίας Ιστορικών της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης, της Ελληνικής Ιστορικής Εταιρίας και της Παιδαγωγικής Εταιρίας, ενώ έχουν γίνει στο έργο της 49 συνολικά ετεροαναφορές. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην Ιστορία της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης, την Εκπαιδευτική πολιτική, την Τοπική ιστορία με έμφαση στη Δυτική Μακεδονία, και την Εκπαιδευτική Ιστορία του Πόντου και της νεότερης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
