Όταν ο Λιούις Κάρρολ άρχισε να γράφει το “Κυνήγι του Φιρχαρία”, το 1874, ήταν ήδη 42 ετών, όσο δηλαδή και ο Φούρναρης, ο “ανώνυμος” ήρωας του ποιήματος. Ο ίδιος όμως ήταν “επώνυμος”. Δίδασκε μαθηματικά στο Christ College της Οξφόρδης και είχε γράψει τις δύο “Αλίκες” που τον είχαν καταστήσει ήδη πολύ δημοφιλή στα παιδιά της εποχής του. Το καινούργιο του όμως βιβλίο δεν έμελλε να έχει, εξαρχής τουλάχιστον, την ίδια απήχηση: δεν επρόκειτο πλέον για πεζογράφημα αλλά για ποίημα, που μάλιστα όχι μόνον δεν είχε για κεντρικό ήρωα κάποιο παιδί, αλλά δεν αναφερόταν καν στον παιδικό κόσμο. Το παραμύθι είχε δώσει τη θέση του σε μιαν αλλόκοτη περιπέτεια, όπου σπανίζουν όσα ένα παιδί θα μπορούσε να θαυμάσει, ενώ αφθονούσε η πιο σκοτεινή ειρωνεία, όπου οι ενήλικες θα μπορούσαν να βυθισθούν επιχειρώντας παράτολμες ερμηνείες.
