Το ανά χείρας βιβλίο φιλοδοξεί να προσφέρει στον αναγνώστη μια συνθετική και συνάμα συνοπτική παρουσίαση των βασικών τάσεων, πειραματισμών, ρευμάτων και προβληματισμών που διατρέχουν το χώρο των εικαστικών τεχνών στην ευρωπαϊκή ήπειρο, από τα τέλη του 18ου αιώνα έως τα μέσα του 20ου. Περιλαμβάνει δεκαεπτά κεφάλαια που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους και πολιτιστικά δρώμενα και αποβλέπει στην ανάλυση της δυναμικής και των ιδιαιτεροτήτων στη φύση κινημάτων όπως είναι διαδοχικά ο Ρομαντισμός, ο Ρεαλισμός, ο Ιμπρεσιονισμός και η μετεξέλιξη του σε περισσότερο αυτόνομες εκφραστικές τοποθετήσεις, ο Φωβισμός, ο Εξπρεσιονισμός, ο Κυβισμός, ο Φουτουρισμός, η Ρωσική Πρωτοπορία και ο Κονστρουκτιβισμός, το Dada, το De Stijl, το Bauhaus, η Νέα Αντικειμενικότητα και ο Σουρεαλισμός.
Παράλληλα με την παρουσίαση της πορείας των κινημάτων αυτών, σε συνάρτηση με τη δράση των ηγετικών φυσιογνωμιών τους, επιχειρείται και η εστίαση στο πεδίο των ιδεών και των φιλοσοφικών συναφειών του νεοτερικού προτάγματος και κατ' επέκταση του μοντερνιστικού φαινομένου, με σκοπό την ανίχνευση τόσο των πολιτισμικών επιδιώξεων των φορέων τους, ειδικά στο εγχείρημα κατάλυσης της τέχνης ως θεσμού με την παραδοσιακή, ελιτίστικη έννοια και την αποδέσμευση της ριζικά από τη δεσποτεία αρχικά της Αυλής και αργότερα της Ακαδημίας, όσο και των συνεπειών του εν λόγω φαινομένου γενικότερα στην κοινωνία και το ιστορικό συνεχές.
Η περιπλάνηση στα μοτίβα της μοντέρνας αντίληψης ολοκληρώνεται με την προσέγγιση του ιδιώματος κάποιων ανεξάρτητων δημιουργών, αφενός για να τονιστεί η διαφορά ανάμεσα στις πολλαπλές όψεις της Avand-garde και αφετέρου για να αναδειχθούν οι όποιες δυνατότητες ανατρεπτικής παρέμβασης της μοναχικής καλλιτεχνικής συνείδησης, στον καιρό του ώριμου καπιταλισμού και των οικονομικών προτεραιοτήτων για αναπροσδιορισμό της κουλτούρας και των ιδανικών της.
Η Αντωνία Μερτύρη σπούδασε αρχικά οικονομικές και κοινωνικές επιστήμες στο ΤΕΙ Αθηνών και το Πάντειο Πανεπιστήμιο αντίστοιχα. Το 1989 ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία και την Κοινωνιολογία της Τέχνης. Η επιστημονική έρευνα και η διατριβή της που υποστήριξε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο το 1994, είχαν ως αντικείμενο τη Νεοελληνική Τέχνη και ιδιαίτερα την πρόσληψη και τις εδώ εκδηλώσεις του Νεοκλασικισμού και του Ρομαντισμού. Από το ακαδημαϊκό έτος 2004-2005 διδάσκει το αντικείμενο της Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, στο οποίο το 2007 εκλέχτηκε μέλος ΔΕΠ στη βαθμίδα του Λέκτορα. Από τη σειρά του ιστορικού Αρχείου Ελληνικής Νεολαίας της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς κυκλοφόρησε το 2000 (τομ. 36) η μελέτη της "Η καλλιτεχνική εκπαίδευση των νέων στην Ελλάδα (1836-1945)", την οποία εκπόνησε το διάστημα 1995-1997 στα πλαίσια ερευνητικού προγράμματος του παραπάνω φορέα, σε συνεργασία με το Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Ε.Ι.Ε. Έχει επίσης συγγράψει σειρά άρθρων με θέματα πάνω στην Ιστορία της Τέχνης, που δημοσιεύθηκαν σε συλλογικούς τόμους, εφημερίδες και περιοδικά. Το βιβλίο της "Το λυκόφως των ειδώλων" αποτελεί τη σύνοψη των παραδόσεων της συγγραφέως στους πρώτους φοιτητές της στο Τμήμα θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, κατά το ακαδ. έτος 2004-2005.
