Τα τραγικά χρόνια του Εμφυλίου, μιας ηρωικής εποχής, σκληρής και απάνθρωπης συνάμα, αντικριστά με το θάνατο, όπως τα βίωσε μια τρυφερή, νεαρή κοπέλα που μόλις είχε κάνει τα πρώτα της βήματα, με το όραμα της κατάκτησης ενός καινούργιου, πιο δίκαιου κόσμου, που ποθούσε να γευθεί με το σύντροφο της ζωής της, Ηλία.
Μια στάση ζωής, μια ζωντανή μαρτυρία αγωνιστικής θέλησης, σταθερής αντίστασης στο μίσος και στην απανθρωπιά των κρατούντων, στους τόπους εξορίας των γυναικών στο τρίπτυχο μαρτυρίου: Χίος - Τρίκερι - Μακρόνησος, στα διαβόητα "Στρατόπεδα Πειθαρχημένης Διαβίωσης Γυναικών".
"Θα είναι μια ικανοποίηση, αν, μ' αυτή μου την προσπάθεια καταφέρω να δώσω μια εικόνα των στρατοπέδων, μέσα από τη μακρινή μνήμη μιας εικοσάχρονης νέας, με άπειρη απειρία, που είχε την "τύχη", να κλείσει σχεδόν τέσσερα χρόνια απ' τα καλύτερα της ζωής της, μέσα σ' αυτά και να σημαδευτεί για όλη της τη ζωή".
Η Ουρανία Στάβερη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Πολύ νωρίς, όπως τα αδέλφια της Βαγγελιώ και Γιάννης, θα ενταχθεί στην ΕΠΟΝ. Το 1944 γίνεται σύνδεσμος της Τομεακής Επιτροπής της ΕΠΟΝ εργατών. Στην Απελευθέρωση συμμετέχει από τις γραμμές των εργατοϋπαλλήλων στους αγώνες της νεολαίας. Το 1945 θα παντρευτεί τον αγωνιστή Ηλία Σταβέρη και θα μείνουν αχώριστοι για πάντα - και στους αγώνες και στη ζωή. Η υγεία της θα κλονιστεί ανεπανόρθωτα από τις κακουχίες και τα βασανιστήρια στις φυλακές και στην εξορία, αλλά εκείνη μέχρι τέλους θα παλέψει με το κεφάλι ψηλά - θα συνεχίσει τον αγώνα για τη ζωή της δική της και των συντρόφων της, "Αμετανόητη".
