Τι να πω γι' αυτό το έργο; Πώς ξεκίνησε; Πόσα χρόνια το γράφω και το σβήνω ή πόσο το αγαπώ; Να ξεκινήσω από το τέλος. Σαν γνήσια ψυχασθενής λοιπόν, αγαπώ τους φόβους και τους εφιάλτες μου. Αυτό το έργο είναι ένας εφιάλτης. Ένας εφιάλτης που κάποτε ήταν όνειρο. Κάποτε τρέχαμε με τα ποδήλατα στον χωματόδρομο έχοντας στην τσέπη λίγο ψωμί με τυρί και άμμο. Κάποτε κλέβαμε μούρα και τα τρώγαμε άπλυτα. Κάποτε στήναμε καρτέρι στη γωνιά δίπλα από την εκκλησία για να δούμε αυτόν που μας είχε πάρει την καρδιά. Κάποτε περιμέναμε τη φίλη μας ώρες μέσα στη βροχή. Τότε δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα. Δεν υπήρχαν καν ριάλιτι. Ο εφιάλτης μου είναι η ζωή που αφήνουμε κι αυτή που υποδεχόμαστε. Η απομόνωση. [...]
Χαρά Τσιώλη
Γεννήθηκε το 1979 στην Καρδίτσα. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται σαν ηθοποιός, συγγραφέας. Το 2010 κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο.
Σπούδασε διαιτολογία και δημόσια υγεία. Το 2007 αποφοίτησε με υποτροφία από τη Δραματική Σχολή του Γ. Θεοδοσιάδη. Το 2006 ανέβηκε το πρώτο της έργο με τίτλο "Σε λίγο θα βρέξει", σε σκηνοθεσία Στέλιου Γούτη. Το 2007 υπέγραψε τη θεατρική διασκευή της ταινίας "Το σπιρτόκουτο" του Γιάννη Οικονομίδη, που απέσπασε το Βραβείο Αθηνοράματος Καλύτερου Ελληνικού Έργου. Από το 2007 συνεργάζεται με την ομάδα 90° C του Δημήτρη Κομνηνού. Έχει συνεργαστεί με τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λάρισας και Κρήτης και έχει πάρει μέρος στην "Ημέρα του Ηθοποιού" 2006,2007 στο Ηρώδειο και 2008 στο Παλλάς.
