Στο βιβλίο αυτό ερευνώνται το νεοελληνικό σχολείο ως μηχανισμός μεταβίβασης γνώσης και επιβολής εξουσίας και οι παιδαγωγικές αντιλήψεις και πρακτικές για την αναπαραγωγή των σχέσεων κυριαρχίας μέσα στην εκατονταετία 1828-1928.
Η δομή και το κλασικιστικό περιεχόμενο της ελληνικής εκπαίδευσης καθώς και τα παιδαγωγικά συστήματα της αλληλοδιδακτικής μεθόδου, του ερβαρτιανού συστήματος και του σχολείου εργασίας λειτούργησαν κυρίως, με σκοπό την πειθαρχημένη συμπεριφορά και την καθυπόταξη της παιδικής και εφηβικής ηλικίας στις απαιτήσεις της "εθνικής αγωγής", στη βάση ανορθολογικών σχημάτων περί ενός ελληνισμού, ο οποίος ως "οντολογική" κατάσταση αυτοαναπαράγεται ανεξάρτητα από οικονομικο-κοινωνικές σχέσεις, παραβλέποντας την αναγκαιότητα μετάδοσης της οικονομικά χρήσιμης γνώσης και αφήνοντας ημιτελές το έργο της αναπαραγωγής του αστικού - καπιταλιστικού συστήματος.
Η Άννα Κοντονή είναι Ειδική Επιστήμονας και εργάζεται ως Υπεύθυνη Σπουδών και Έρευνας στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. Έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία. Συνεργάζεται με πανεπιστήμια, ινστιτούτα επιμόρφωσης και ερευνητικούς φορείς στα πεδία της εκπαιδευτικής έρευνας, του σχεδιασμού εκπαιδευτικών προγραμμάτων και της συγγραφής εκπαιδευτικού υλικού. Είναι εκπαιδεύτρια ενηλίκων κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων, όπως εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, εκπαιδευτών κατάρτισης, δημοσίων υπαλλήλων, ανέργων και άλλων ευπαθών ομάδων.
