Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις η πολιτική του κατευνασμού αποτελεί την διαχρονική συνειδητή επιλογή της Ελλάδος έναντι του τουρκικού αναθεωρητισμού, ο οποίος κλιμακώθηκε και τέθηκε σε σύγχρονο πλαίσιο και μορφή την επαύριον της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974. Η πολιτική αυτή δέχεται τα τελευταία χρόνια σοβαρή κριτική, ενώ προβάλλεται η στρατηγική της αποτροπής ως πιθανό δόγμα αντικατάστασής της.
Δεδομένων των ραγδαίων εξελίξεων στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, η ιστορική εξέταση της πολιτικής του κατευνασμού αναδεικνύει την αναποτελεσματικότητα του δόγματος, τις αδυναμίες και τις αποτυχίες του. Στο βιβλίο εξετάζονται οι σημαντικότερες ιστορικές περιπτώσεις και συγκεκριμένα οι κρίσεις του 1976, 1987 και των Ιμίων, καθώς και οι τρεις ελληνοτουρκικές συμφωνίες που ακολούθησαν - το Πρακτικό της Βέρνης (1976), το Ανακοινωθέν του Νταβός (1988) και το Ανακοινωθέν της Μαδρίτης (1997).
Οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις του βιβλίου βασίζονται σε προσωπικές συνεντεύξεις διπλωματών, στρατιωτικών και πολιτικών οι οποίοι συμμετείχαν στα γεγονότα, στα σχετικά αρχεία των ΗΠΑ (κατόπιν αποχαρακτηρισμού ή διαρροής τους), στα πρακτικά της Τουρκικής Βουλής και την τουρκόγλωσση βιβλιογραφία.
