Μετά τη διεθνή επιτυχία του βιβλίου της "Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας", η Alice Miller προχωρά στη διερεύνηση των αιτιών και των συνεπειών των παιδικών τραυμάτων, υποστηρίζοντας ότι τα παιδιά που έχουν υποστεί βία από τους γονείς ή τους δασκάλους τους στη βρεφική ή παιδική τους ηλικία κάποια στιγμή θα στρέψουν τη βία αυτή εναντίον της κοινωνίας.
Οι νέες έρευνες στον ανθρώπινο εγκέφαλο επιβεβαιώνουν την άποψη της ότι το σώμα μας έχει αποθηκεύσει όλες τις μνήμες των πρώιμων εμπειριών μας, εκείνες που το συνειδητό μας αναγκάστηκε να απωθήσει πολύ νωρίς ώστε να κατορθώσει να επιβιώσει σε συνθήκες κακομεταχείρισης. Ωστόσο, αν οι μνήμες αυτές δε βρουν διέξοδο με ανάλογες συμπεριφορές απέναντι στα παιδιά μας ή την κοινωνία, τότε κάποια στιγμή θα κάνουν την εμφάνιση τους, συχνά με τη μορφή συμπτωμάτων ασθένειας. Στο "Ξύπνημα της Εύας", η Alice Miller, μέσα από αποκαλυπτικά παραδείγματα και την εύστοχη ανάλυση τους, μας παροτρύνει να τολμήσουμε να αντιμετωπίσουμε το τραυματικό μας παρελθόν -να γευτούμε όπως η Εύα τον καρπό από το δέντρο της γνώσης-, ώστε να αποδεσμεύσουμε «το παιδί μέσα μας» στο οποίο ποτέ δεν επέτρεψαν να είναι ο εαυτός του, για να μπορέσει τώρα απελευθερωμένο και υγιές να ζήσει συμφιλιωμένο με τα αυθεντικά του συναισθήματα και τις πραγματικές του ανάγκες.
Η Alice Miller (1923-2010) σπούδασε στη Βασιλεία (Ελβετία) φιλοσοφία, ψυχολογία και κοινωνιολογία. Μετά τη διδακτορική διατριβή της, εκπαιδεύτηκε στη Ζυρίχη ως ψυχαναλύτρια και, για 20 χρόνια, άσκησε αυτό το επάγγελμα ενώ παράλληλα δίδασκε. Το 1980 αποφάσισε να σταματήσει την ψυχαναλυτική και διδακτική πρακτική και να ασχοληθεί με τη συγγραφή βιβλίων. Δημοσίευσε συνολικά 13 βιβλία (μεταφρασμένα μέχρι σήμερα σε 30 γλώσσες), με τα οποία γνωστοποίησε στο ευρύ κοινό τα αποτελέσματα των ερευνών της όσον αφορά τις αιτίες και τις συνέπειες των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας. Η Alice Miller ασχολήθηκε συστηματικά με τους κρυφούς χειρισμούς των γονέων κατά τη διάρκεια της ανατροφής των παιδιών τους, με τις διάφορες στρατηγικές προφύλαξης ενάντια στα τραύματα της παιδικής ηλικίας, με τις συνέπειες της απώθησης αυτών των τραυμάτων σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο και, τέλος, με τις σύγχρονες δυνατότητες ανάλυσης των συνεπειών των παιδικών τραυμάτων. Γι' αυτές τις έρευνές της η συγγραφέας κέρδισε τη διεθνή αναγνώριση.
