Ο δημιουργός αυτού του βιβλίου ασχολείται για πρώτη φορά με την συγγραφή.
Αφορμή του βιβλίου η μεγάλη ευγνωμοσύνη που είχε και θα έχει πάντα, όσο ζει και αναπνέει, για την αγαπημένη του γιαγιάκα Μυροφόρα, μάρτυρα της μικρασιατικής καταστροφής και του πολέμου.
Ο συγγραφέας δεν είναι άνθρωπος των γραμμάτων, δεν τελείωσε καμιά σχολή, παρά μόνο τη σχολή του πεζοδρομίου.
Είναι άνθρωπος του πάγκου και της εργασίας, γι' αυτό και ζητά την κατανόηση του αναγνώστη.
Όλοι οι ήρωες του βιβλίου είναι υπαρκτά πρόσωπα και η ιστορία τους αληθινή.
Ο συγγραφέας γράφει από μνήμες παιδικές και από διάφορες περιγραφές προσώπων που έτυχε να ακούσει.
Ονομασίες χωριών και ανθρώπων της Μικράς Ασίας είναι εντελώς τυχαίες και δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Τα αληθινά ονόματα χωριών και προσώπων της Μικράς Ασίας που είχε από διηγήσεις της γιαγιάκας και του μπάρμπα Πέτρου δυστυχώς χάθηκαν με το σεισμό της 9ης Σεπτεμβρίου 1999.
Όλες οι φωτογραφίες είναι φανταστικές γιατί τα χρόνια εκείνα ήταν δύσκολο να βγουν φωτογραφίες.
