Το όζον μπήκε για καλά στη ζωή μας. Αυτό με τη στιβάδα που σχηματίζει στη στρατόσφαιρα προφυλάσσει τον πλανήτη από τις κοσμικές ακτινοβολίες και την υπεριώδη ηλιακή ακτινοβολία. Το ίδιο στην τροπόσφαιρα σε μεγάλες συγκεντρώσεις εξαιτίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων αποτελεί επικίνδυνο ρύπο. Η ένωση αυτή χάρη στην εξαιρετική οξειδωτική της δράση και στην απουσία επικίνδυνων μεταβολιτών αποτελεί βασικό εξυγιαντικό στην ιατρική και απαραίτητο μέσο για την αντιμετώπιση πολλών ασθενειών από τον ειδικό κλάδο που έχει τελευταία αναπτυχθεί την οζονοθεραπεία. Ο ίδιος ο άνθρωπος, το ίδιο το φυτό παράγουν στους οργανισμούς τους όζον για την εξυγίανση των οργάνων τους και την ενίσχυση του αμυντικού τους συστήματος.
Σήμερα επιζητείται η χρήση του όζοντος για την απολύμανση του πόσιμου και χρησιμοποιημένου νερού και των υγρών και στερεών αποβλήτων. Βρίσκει ευρεία εφαρμογή στο σπίτι ως απολυμαντικό. Χρησιμοποιείται πολύ συχνά στις πισίνες, στις τεχνητές λίμνες και στις ιαματικές πηγές για την εξυγίανση τους. Συμμετέχει ενεργά στα προγράμματα αντιμετώπισης των ανθρωποπαθογόνων και τοξινογόνων μικροοργανισμών στα διάφορα τρόφιμα.
Η γεωργία εναποθέτει πολλές ελπίδες στο όζον. Ήδη αποτελεί πολύτιμο μέσο για την απολύμανση του νερού άρδευσης, των εγκαταστάσεων, των θρεπτικών διαλυμάτων στην υδροπονία και των νερών στην υδατοκαλλιέργεια.
Στη φυτοπροστασία, τόσο στη συμβατική όσο και στην αειφορική γεωργία, εφαρμόζεται για την απαλλαγή από παθογόνα του νερού άρδευσης, των αρδευτικών δικτύων, του εδάφους, των φυτωρίων και του υπέργειου τμήματος των φυτών. Η μετασυλλεκτική φυτοπροστασία βρήκε στο όζον ένα ήπιο για το περιβάλλον μέσο για την αντιμετώπιση των ασθενειών στα φρούτα και στα λαχανικά, στα συσκευαστήρια, τις αποθήκες και τους ψυκτικούς θαλάμους. Οι υπεύθυνοι του πρασίνου των πόλεων, των πάρκων, των γηπέδων και των χλοοταπήτων προσβλέπουν πολύ στη χρησιμοποίηση του όζοντος. Υπάρχει τώρα το μέσο για να απαλλαγούμε από τα υπολείμματα των φυτοφαρμάκων, τις τοξίνες και τις επικίνδυνες αρωματικές ενώσεις στο έδαφος στο νερό, τα φρούτα και τα λαχανικά.
Ο Δρ. Βαγγέλης Α. Μπούρμπας γεννήθηκε στη Σαρακήνα Γρεβενών. Το 1967 πήρε το πτυχίο του γεωπόνου. Με την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, το 1969, απασχολήθηκε κατά καιρούς ως βοηθός στην έδρα της Δενδροκομίας -Ανθοκομίας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, ως τομεάρχης δακοκτονίας, ως γεωπόνος γεωργικής ανάπτυξης, ως προϊστάμενος του τμήματος Γεωργικής Ενημέρωσης, του γραφείου Φυτοπαθολογίας και του Κέντρου Γεωργικής Εκπαίδευσης και ως επόπτης Δακοκτονίας.
Με υποτροφία της Διεθνούς Τράπεζας απέκτησε τον τίτλο του DEA και του Doctorat στη Γαλλία σε θέματα μυκητολογίας, φυτοπαθολογίας και οικοτοξικολογίας.
Από το 1984 ως το 2005 εργάστηκε ως ερευνητής, υπεύθυνος του εργαστηρίου Φυτοπαθολογίας και Οικοτοξικολογίας στο Ινστιτούτο Υποτροπικών Φυτών και Ελιάς Χανίων και ως Διευθυντής του ιδρύματος. Στο διάστημα αυτό ασχολήθηκε πέραν των άλλων και με την προώθηση της οικολογικής γεωργίας στην Ελλάδα και ιδιαίτερα με την ανάπτυξη τεχνικών και προϊόντων αντιμετώπισης των ασθενειών. Χρημάτισε επίσης κατά καιρούς εμπειρογνώμονας σε θέματα φυτοπαθολογίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στη Σενεγάλη και στην Κεντρική και Δυτική Μακεδονία.
Συμμετείχε με εργασίες σε 170 εθνικά και διεθνή συνέδρια. Εκπόνησε περί τις 220 επιστημονικές διατριβές, εργασίες, εκθέσεις και άρθρα σε εθνικά και διεθνή περιοδικά και βιβλία και σε εφημερίδες τοπικής και εθνικής εμβέλειας. Υλοποίησε ως συντονιστής και συνεργαζόμενος γύρω στα 40 εθνικά, περιφερειακά, κοινοτικά και διεθνή προγράμματα.
Συνέγραψε μαζί με τον Msc Μιχάλη Σκουντριδάκη τα βιβλία:
-Εχθροί και ασθένειες της τομάτας, τόμος 1 ,Ι988
-Ασθένειες και εχθροί της τομάτας, τόμος 2 , 1998
-Ασθένειες και εχθροί των κολοκυνθοειδών, τόμος 1, 1999
Μη Διαθέσιμο
