"Μάτια που δεν βλέπονται", υπάρχει περίπτωση να μην ξεχαστούν ποτέ. Όπως έγινε με τον Τάκη, που στην παιδική του ηλικία αγαπήθηκε με τη συνομήλική του Μαρία αλλά ο εμφύλιος τους χώρισε. Οι γονείς του Τάκη: ο πατέρας του σκοτώθηκε και η μάνα χάθηκε σε τόπο εξορίας. Κι αυτός οδηγήθηκε προσφυγόπουλο στην -τότε- ανατολική Γερμανία, όπου μεγάλωσε σπουδάζοντας μαζί με μια παρέα αγοριών. Όλα μπορεί να είναι υποδείγματα μαθητών και ανθρώπων, με όραμα για τη ζωή και το αύριο της πατρίδας τους, αλλά διαφωνούν -το καθένα με τον τρόπο του- για το πως θα πρέπει να υλοποιηθεί.
Ο Τάκης -όπου κι αν πάει, ότι κι αν ζήσει- μένει με τη γεύση του ανικανοποίητου. Διαρκώς σκέπτεται το χωριό του, τον Άϊ-Λια και τη Μαρία του -το κορίτσι με τις μακριές πλεξούδες και τα γεμάτα λατρεία γι' αυτόν μάτια της. Τι κι αν ερωτευτεί με μια γερμανίδα, και είναι η πρώτη του φορά; Αδιέξοδο και χωρισμός. Τι κι αν ερωτευτεί -μετά- την αδελφή του φίλου και συντρόφου του, του Γιώργου. Ο νόστος τον λυγίζει και η δικτατορία των συνταγματαρχών, το '67, του θέτει το δίλημμα: Να παραδοθεί στο ταπεινό σήμερα, ξεχνώντας τα όνειρά του ή ν' αγωνιστεί για την υλοποίησή τους. Αποφασίζει το δύσκολο δρόμο.
Ο Χρήστος Πολυχρονίδης γεννήθηκε στο χωριό Κυριακή Σουφλίου. Ο πατέρας του σκοτώθηκε στον εμφύλιο πόλεμο, κι έτσι από μικρός βρέθηκε στις σοσιαλιστικές χώρες.
Έζησε από το 1948 έως το 1950 στη Βουλγαρία και από το 1950 έως το 1979 στη Λαοκρατική Γερμανία. Το 1979 επέστρεψε στην Ελλάδα.
Σπούδασε Λογοτεχνία στη Λειψία και δημοσίευσε στα γερμανικά τα παρακάτω έργα: "Mein Berg heisst Ai-Lias", "Die verlorenen Soehne", Olivenhaine ohne Frieden".
Στην Ελλάδα δούλεψε για πολλά χρόνια ως εφαρμοστής μεταλλικών κατασκευών.
Το 1998 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εντός η συλλογή διηγημάτων του "Διλήμματα" και το 2003 "Ο εκβιασμός".
Έχει μεταφράσει στη γερμανική γλώσσα το βιβλίο του Γιώργη Μωραΐτη "Ρεπορτάζ κάτω απ' τις ερπύστριες", καθώς επίσης και ποίηση της Λείας Καραβίας-Χατζοπούλου.
