Σε αυτή τη μελέτη εξετάζεται συγκριτικά το παραμύθι της Σταχτοπούτας στις ελληνικές και ξένες παραλλαγές και αναλύονται θέματα και μοτίβα που άπτονται των συγχρόνων παιδαγωγικών προσεγγίσεων και αντιλήψεων, αγγίζουν το λαογραφικό-ανθρωπολογικό ενδιαφέρον και τυγχάνουν αντικείμενο σημαντικών ψυχαναλυτικών ερμηνειών και κοινωνιολογικού στοχασμού. Πρωταρχικός σκοπός είναι να μελετηθεί το παραμύθι από διαφορετικές οπτικές γωνίες και να επιχειρηθεί μια πολυεπίπεδη προσέγγιση, ώστε να καταδειχθεί η πολυπρισματικότητα και η ερμηνευτική πολυσημία του. Παράλληλα όμως με την κατάδειξη της πλούσιας σημειολογίας και ερμηνευτικής του παραμυθιού, μελετάται και η παιδαγωγική αξιοποίηση του στην τάξη και τεκμηριώνεται η πρόταση της μεθοδικής εισαγωγής του λαϊκού κυρίως παραμυθιού στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Εξετάζεται η σχέση του με τα υπόλοιπα μαθήματα και τις τέχνες στο Σχολείο και αναδεικνύεται η συμβολή του ως σημαντικό ψυχο- παιδαγωγικό εργαλείο και μέσο της εκπαιδευτικής διαδικασίας με σημαντικά οφέλη για το μαθητή. Παράλληλα, αναλύονται θέματα σχετικά με τη τέχνη και τεχνική αφήγησης του και της παιδαγωγικής του αξιοποίησης της πλούσιας εικονοποιίας του στην τάξη. Το βιβλίο αυτό ενδιαφέρει παιδαγωγούς, ψυχολόγους λαογράφους και κυρίως εκπαιδευτικούς της τάξης, καθώς παρέχει μια σειρά δημιουργικών και καινοτόμων δραστηριοτήτων που μπορούν να αξιοποιηθούν στην εκπαιδευτική διαδικασία προκειμένου να καταστεί η μάθηση πιο ευχάριστη και δημιουργική συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ικανοτήτων και της δημιουργικότητας του μαθητή. Τα φύλλα εργασίας που προτείνονται καλύπτουν ένα ευρύ πεδίο ενδιαφερόντων, ενώ αρκετά από αυτά μπορούν να εφαρμοστούν και σε διαπολιτισμικές τάξεις. Το βιβλίο ολοκληρώνεται με αναλυτική και πλούσια ελληνική και ξένη βιβλιογραφία, καθώς αγγίζει πολλούς τομείς του επιστητού (παιδαγωγική, λαογραφία, ψυχολογία, κ.ά.)
Η Αθηνά Ντούλια γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και εκπόνησε διδακτορική διατριβή, καθώς επίσης και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1996 εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Οι επιστημονικοί της προβληματισμοί στρέφονται κυρίως σε θεωρητικές προσεγγίσεις της παιδαγωγικής αξιοποίησης του παραμυθιού, καθώς επίσης και στην αξιοποίηση του λαϊκού πολιτισμού και της λογοτεχνίας στην εκπαιδευτική πράξη. Παράλληλα όμως ενδιαφέρεται και για τις σύγχρονες θεωρητικές παιδαγωγικές και ψυχολογικές θεωρίες, μεθόδους και αρχές της Σύγχρονης Διδακτικής, προκειμένου να κάνει πιο ελκυστική και δημιουργική τη μάθηση και την εκπαιδευτική διαδικασία και πράξη για τους μαθητές. Αυτό άλλωστε αποτελεί και το κύριο μέλημα της: να βοηθήσει τα νέα παιδιά να αγαπήσουν τη μάθηση και να προσεγγίσουν τη γνώση μέσα από συγχρόνους και δημιουργικούς τρόπους διδασκαλίας.
