Το έργο του Michel Serres είναι καινοφανές επειδή επινοεί μια νέα μέθοδο. Όχι πια
έναν μονογραμμικό λόγο που κομίζει πάντοτε τα ίδια αποτελέσματα, ανεξάρτητα από τα αντικείμενα που εξετάζει, αλλά έναν λόγο πολλαπλό, ο οποίος ανταποκρίνεται στην πολυπλοκότητα για την οποία μιλά.
Σε αντίθεση με τα προγενέστερα έργα του, ο Serres δεν αναφέρεται απλώς στους τοπικούς όρους και στα τοπικά όρια της επικοινωνίας· μεταβαίνει από την τοπική στη σφαιρική διάσταση. Εξ ου και ο τίτλος όπως και το αντικείμενο του βιβλίου: το παράσιτο μπορεί να είναι ένας ανεπαίσθητος θόρυβος, ένας μικροσκοπικός οργανισμός, ή ένα ζιζάνιο, αλλά και ένας άνθρωπος που εισβάλλει ως τρίτος όρος σε μια ερωτική σχέση για να τη διαταράξει.
Το παράσιτο παρεμβαίνει και παρεμβάλλεται ως γενικός τελεστής σε κάθε μορφή σχέσης, τόσο εντός της φύσης όσο και εντός του πολιτισμού, αποσταθεροποιώντας όλα τα βιολογικά και κοινωνικά
συστήματα. Συνάμα, όμως, είναι όρος δυνατότητας για τη δημιουργία τάξεων υψηλότερης πολυπλοκότητας. Το μήνυμα του βιβλίου προς τους ορθολογιστές παλαιάς κοπής είναι χαρμόσυνο: η αταξία, η ασάφεια, ο θόρυβος δεν είναι πια ατυχήματα του ορθού λόγου, αλλά συστατικά στοιχεία του. Όπου υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας, υπάρχουν και παράσιτα.
Ο Michel Serres γεννήθηκε στην Αζέν της νότιας Γαλλίας το 1930. Σπούδασε μαθηματικά και φυσιογνωστικές επιστήμες την εποχή που η Χιροσίμα βυθιζόταν στον πυρηνικό όλεθρο. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole Normale Superieure στη φιλοσοφία. Φιλόσοφος των επιστημών από τους σημαντικότερους του 20ού αιώνα, αναγνωρίζεται ως ένας από τους ανανεωτές της γαλλικής επιστημολογίας.
Δίδαξε ιστορία των επιστημών στα Πανεπιστήμια του Κλερμόν-Φεράν, της Σορβόννης, της Βενσέν και του Στάνφορντ. Το 1990 έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Γαλλίας τον τίμησε, το 2010, με τον ανώτατο τίτλο του "Grand officier de la Legion d'honneur".
Με το πολυσχιδές και πρωτότυπο συγγραφικό του έργο επιχειρεί με το παραδειγματικό και ποιητικό του ύφος να δείξει την αυταπάτη που υπάρχει στο διαχωρισμό των ανθρωπιστικών και των θετικών επιστημών και να θεμελιώσει μια επιστημολογία η οποία θα μπορέσει να αντιμετωπίσει το οικολογικό πρόβλημα της εποχής μας. Το έργο του περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τα βιβλία: "Hermes" Ι, ΙΙ και III (1969, 1972, 1974), "Les Cinq Sens" (1985), "Le Tiers-Instruit" (1991) "Hominescence" (2001), "L'Incandescent" (2003), "Le Malpropre" (2008). Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία του: "Το φυσικό συμβόλαιο" (Π.Ε.Κ., 2001) και "Το παράσιτο" (Σμίλη, 2009).
Μη Διαθέσιμο
