Η Ιστορία των Επιστημών είναι η ιστορία των ανθρώπων που προσπάθησαν να διερευνήσουν και να κατανοήσουν τη δομή και τη λειτουργία της φύσης. Οι ιδέες, οι τεχνικές και οι πρακτικές που επινόησαν οι άνθρωποι για να διερευνήσουν τη φύση, οι οντότητες, οι αρχές και οι νόμοι που ανακάλυψαν, οι πολύπλευροι θεσμοί που δημιούργησαν, οι εφαρμογές που μηχανεύτηκαν - όλα αυτά συνδιαμορφώνουν τις επιστήμες. Αλλά συνδιαμορφώνουν τις επιστήμες και οι άνθρωποι, με τις διαφορετικές ιδεολογικές, φιλοσοφικές, αισθητικές, θρησκευτικές και πολιτικές τους απόψεις, και με τις διαφορετικές κοινωνικές πρακτικές τους. Γι’ αυτό και η Ιστορία των Επιστημών έχει ως αντικείμενό της την επιστήμη ως κοινωνικό και πολιτισμικό φαινόμενο και οι ιστορικοί της επιστήμης διερευνούν την ιστορία της έχοντας υπόψη ότι χωρικές, χρονικές και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες έχουν παίξει σημαντικότατο ρόλο στη διαμόρφωση τόσο του επιστημονικού λόγου όσο και της κοινωνικής λειτουργίας της επιστήμης.
Στο βιβλίο αυτό εξετάζονται ορισμένα από τα θεωρητικά και πρακτικά προβλήματα που απαντούν στην Iστορία των Eπιστημών: Το είδος των ερωτημάτων που τίθενται, τα είδη των τεκμηρίων και ο χαρακτήρας του αρχειακού υλικού που χρησιμοποιείται προκειμένου να δοθούν απαντήσεις στα ερωτήματα, το τι συνιστά ένα ιστορικό πρόβλημα προς επίλυση, οι διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους επινοούνται λύσεις στα προβλήματα, οι διαδικασίες συγκρότησης των επιχειρημάτων που στηρίζουν συγκεκριμένες απόψεις, το τι συνιστά ερμηνεία και ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία κρίνεται η εγκυρότητά της, τα χαρακτηριστικά των διαφορετικών ιστοριογραφικών τάσεων. Αναλύονται, επίσης, έννοιες όπως αυτές της επιστημονικής πρακτικής, της νομιμοποίησης των επιστημονικών ιδεών και της συναίνεσης των μελών μιας επιστημονικής κοινότητας. Παρουσιάζονται πολλά παραδείγματα από την Ιστορία των Επιστημών και εξετάζονται με αναλυτικό τρόπο διάφορες πτυχές της Επιστημονικής Επανάστασης του 16ου και του 17ου αιώνα. Η έκδοση ολοκληρώνεται με εκτεταμένη βιβλιογραφία.
Ο Κώστας Γαβρόγλου είναι Καθηγητής Ιστορίας των Επιστημών στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε φυσική και ιστορία των επιστημών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Ως επισκέπτης καθηγητής δίδαξε στα Πανεπιστήμια της Βοστόνης, του Χάρβαρντ, της Πενσυλβάνια, του Κέιμπριτζ και του Πολυτεχνείου της Κωνσταντινούπολης. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν την ιστορία της φυσικής και της χημείας από τις αρχές του 19ου έως τα μέσα του 20ού αιώνα. Είναι μέλος συντακτικών επιτροπών διαφόρων ξενόγλωσσων περιοδικών ιστορίας των επιστημών, καθώς και του ελληνικού περιοδικού "Νεύσις". Τα κυριότερα βιβλία του είναι το "Methodological Aspects in the Development of Low Temperature Physics 1881-1957: Concepts out of Context(s)" (σε συνεργασία με τον Γιώργο Γκουνταρούλη, το 1990 από τις εκδόσεις Kluwer Academic Publishers), "Fritz London, A Scientific Biography" (το 1996 από το Cambridge University Press), "Το παρελθόν των επιστημών ως ιστορία" (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2004). Είναι πρόεδρος του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών.
