Μια νύχτα του καλοκαιριού που κοιμήθηκα στ' αλώνια.
Ο άνεμος που βούιζε στο παράθυρό μου.
Το χωμάτινο σπιτάκι που έχτισα στην πίσω αυλή.
Τα χιλιάδες μανουσάκια, που ανθίζανε την άνοιξη γύρω από το σπίτι μας.
Ο επιτάφιος, τα κορίτσια με τις κατάλευκες κορδέλες,
το πανηγύρι τ' Αη-Γιιανιού, ο Αύγουστος.
Ένα αρνάκι που μεγάλωνα κι η θάλασσα που δεν είχα δει.
Ο Παπα-Χαράλαμπος, οι εσπερινοί,
οι γυναίκες με τα μαύρα μαντήλια.
Το άρωμα της αλεσμένης ελιάς, το αλεύρι,
η μάνα μου που άναβε το φούρνο.
Η θεια μου με τα παράξενα παραμύθια...
Όλα ετούτα, γινήκανε κι αυτά παραμύθι ύστερα από τόσα χρόνια. Για να ξυπνάνε οι μνήμες, όπως ξυπνάνε τον ήλιο, τα πουλιά της αυγής.
Ο Γιώργος Αντωνάκης γεννήθηκε στα Αγκουσελιανά Ρεθύμνου και είναι δάσκαλος και συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Ασχολείται με τη φωτογραφία, την αγιογραφία και το θέατρο.
Από τη δεκαετία του 1980 οργάνωσε με συναδέλφους του εκπαιδευτικούς τη "Θεατρική ομάδα" στο 7ο και 20ο Δημοτικό σχολείο Ν. Ιωνίας, όπου συμμετείχαν παιδιά, δάσκαλοι και γονείς και ανέβασαν πολλά θεατρικά έργα με επιτυχία.
Από το 2004 αποτελεί ιδρυτικό μέλος του Θεατρικού Εργαστηρίου των Δασκάλων "Μια φορά κι έναν καιρό". Πρόκειται για μια συντροφιά δασκάλων από όλη την Αθήνα που παίζουν θέατρο για μαθητές και γονείς.
Μη Διαθέσιμο
