"Ο ποιητής δεν κολακεύει μήτε και καταφεύγει σε τεχνάσματα. Δεν αποκοιμίζει τα θηρία του για να παραστήσει το θηριοδαμαστή, αλλά, με όλα τα κλουβιά ορθάνοιχτα, με τα κλειδιά πεταμένα στον άνεμο, φεύγει, ταξειδιώτης που δεν σκέπτεται τον εαυτό του αλλά το ταξείδι, τις αμμουδιές των ονείρων, τα δάση των χεριών, τα ζώα της ψυχής, όλη την αδιαμφισβήτητη υπερπραγματικότητα. Και ιδείτε την περιφρόνησή του για τους βραχόκηπους, για τα μασκαρέματα. Το βιβλίο των ονείρων του το διαβάζει όπως τα πρακτικά εκείνα μαθήματα, όταν, παιδί, προσπάθησε να μάθει την οικονομία του κόσμου, την πορεία του χρόνου, τις ιδιοτροπίες των στοιχείων και τα μυστήρια των τριών βασιλείων. Είναι, πεντακάθαρα, μι' αφήγηση με χρώματα πιο πειστικά, πιο επικίνδυνα απ' όσο το θρυλικό άσμα των σειρήνων".
Ο Rene Crevel (1900-1935) υπήρξε μια από τις σημαντικότερες μορφές του υπερρεαλισμού, στον οποίο συμμετείχε από τις απαρχές του κινήματος μέχρι την αινιγματική αυτοκτονία του. Το πολύπλευρο έργο του περιλαμβάνει μυθιστορήματα και ποίηση, ενώ ο πυρήνας της σκέψης του αποτυπώνεται με διαύγεια στο θεωρητικό του έργο.
Στα δοκίμια που απαρτίζουν τον παρόντα τόμο διαφαίνεται η αγωνιώδης του αναζήτηση της ανθρώπινης ολότητας, με τα εργαλεία της ψυχανάλυσης, της κοινωνικής επανάστασης (στην οποία δόθηκε μέχρι τέλους μέσω της ένταξής του στο κομμουνιστικό κίνημα), πάντα με κρίσιμο καταλύτη τον υπερρεαλισμό.
