Ο όρος "πολιτικό τραγούδι", διαχρονικά, έχει προβληματίσει τους μελετητές του ελληνικού τραγουδιού, τόσο εκείνους που κινητοποιήθηκαν από την αγάπη και το μεράκι τους για το είδος, όσο κι εκείνους που ασχολήθηκαν με αντίστοιχα θέματα.
Παράλληλα, στο άκουσμα της έννοιας "πολιτικό τραγούδι", αμήχανοι ενίοτε στέκουν και οι ίδιοι οι συντελεστές του. Μολονότι οι περισσότεροι αναφέρονται σ’ αυτό, δεν έχει γίνει μια συντονισμένη προσπάθεια καταγραφής των χαρακτηριστικών του και μια έρευνα για τον καταρτισμό ενός περισσότερο συγκεκριμένου ορισμού του. Έτσι, όλοι μιλούν για το πολιτικό τραγούδι, όλοι αναφέρονται σ’ αυτό, συχνά πυκνά το αναζητούν εναγωνίως (ιδιαιτέρως σε δύσκολες και ταραγμένες εποχές), χωρίς ωστόσο να είναι βέβαιο ότι όλοι εννοούν το ίδιο.
Ο μουσικολόγος Γιώργος Μυζάλης, με εργαλεία τη βιβλιογραφική έρευνα και τις συνεντεύξεις βάθους με τους πρωταγωνιστές του, ασχολείται με το πολιτικό τραγούδι και αναδεικνύει τη διαχρονική του παρουσία, τις σημαντικές αλλαγές που το καθόρισαν αλλά και τον εντυπωσιακό του ρόλο σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής του Έλληνα.
Ο Γιώργος Μυζάλης από τότε που θυμάται τον εαυτό του, το ελληνικό τραγούδι τον απασχολούσε. Ως ακροατή, ως μαθητή μουσικών σχολείων, ως φοιτητή (προπτυχιακών και μεταπτυχιακών) μουσικών σπουδών, ως επαγγελματία της μουσικής βιομηχανίας, ως μουσικοκριτικό, ως δημοσιογράφο, ως στιχουργό, ως συνθέτη, ως τραγουδοποιό. Η πρώτη του επαφή μ’ αυτό έγινε στα παιδικά του χρόνια, όταν (σύμφωνα με τις μαρτυρίες των οικείων του) μπορούσε να αποστηθίζει στίχους και μελωδίες πολύ πριν μάθει ανάγνωση και γραφή. Η πρώτη συναυλία που πήγε (1985- Ο.Α.Κ.Α. Αφιέρωμα στον Μάνο Λοΐζο) τον "μάγεψε" και μοιραία τον οδήγησε την επόμενη κιόλας χρονιά σε μαθήματα μουσικής θεωρίας και κιθάρας. Τα μαθήματα συνεχίστηκαν σε όλη τη διάρκεια του δημοτικού για να ακολουθήσει, σχεδόν χωρίς να το καταλάβει, η είσοδός του στο Μουσικό Γυμνάσιο και στο Λύκειο Παλλήνης, κι έπειτα στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών (αρχικά του Ιονίου Πανεπιστημίου και στη συνέχεια του Ε.Κ.Π.Α.). Παράλληλα, ξεκίνησε να αρθρογραφεί για το ελληνικό τραγούδι ως μουσικοκριτικός και δημοσιογράφος σε ιστοσελίδες αλλά και στον έντυπο Τύπο, ενώ παρακολουθούσε συναυλίες μανιωδώς.
Έκανε το πρώτο του πέρασμα από την επίσημη μουσική βιομηχανία τα έτη 2000-2001 δουλεύοντας στη δισκογραφική εταιρεία Virgin με διευθυντή τον Γιάννη Πετρίδη, για να επιστρέψει σ’ αυτήν λίγα χρόνια αργότερα, το 2006, αρχίζοντας τη συνεργασία του ως μουσικολόγος και ερευνητής με το Αρχείο Ελληνικής Μουσικής της Α.Ε.Π.Ι., τη διεύθυνση του οποίου είχε από το 2012 ως το 2017. Ακολούθησε το Διατμηματικό Μεταπτυχιακό του Ε.Κ.Π.Α. (Μουσική κουλτούρα και επικοινωνία: ανθρωπολογικές και επικοινωνιακές προσεγγίσεις της μουσικής) με το θέμα της πτυχιακής του εργασίας να αποτελεί προπομπό της διδακτορικής διατριβής του για το πολιτικό τραγούδι που ολοκληρώθηκε το 2017.
Σήμερα, είναι διευθυντής του τμήματος μελών της Ε.Υ.Ε.Δ.Δ. (Ειδική Υπηρεσία Έκτακτης Διαχείρισης Δικαιωμάτων) του Ο.Π.Ι. (Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας) και συνεχίζει να αρθρογραφεί ανελλιπώς στο ogdoo.gr και στα δύο blogs που διατηρεί: www.musicspins.gr |
