Ο κεντρικός ήρωας του Όσκαρ Γουάιλντ, ο νεαρός αριστοκράτης Ντόριαν, συνεπαρμένος από την εκθαμβωτική ομορφιά του πορτρέτου του (το οποίο φιλοτέχνησε ο φημισμένος ζωγράφος Μπάζιλ Χόλγoυορντ) και συνειδητοποιώντας ότι μια μέρα η ομορφιά του θα χαθεί, εύχεται να μην γεράσει ποτέ! Πουλάει την ψυχή του με αντάλλαγμα την αιώνια νεότητα και η ομορφιά του παραμένει αναλλοίωτη στον χρόνο, σε αντίθεση με το πορτρέτο που φέρει τα σημάδια της φθοράς του. Ο Ντόριαν θα γνωρίσει τον Λόρδο Χένρι Γουότον, φίλο του ζωγράφου Μπάζιλ, θα γοητευτεί από την έντονη προσωπικότητα και τις ιδέες του και θα βυθιστεί σε μία έκλυτη ζωή, ενώ το πορτρέτο του θα του υπενθυμίζει την φθορά και το αντίκτυπο της κάθε πράξης του στην ψυχή του...
"Αφήστε το βιβλίο μου, σας παρακαλώ, στην αθανασία που του αξίζει"
(Όσκαρ Γουάιλντ)
Ο Όσκαρ Φίνγκαλ Ο' Φλάερτυ Ουίλς Ουάιλντ γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1854. Σπούδασε στο Trinity College του Δουβλίνου, κι αμέσως έπειτα στην Οξφόρδη. Η πρώτη του ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε το 1881. Aργότερα, μετά το γάμο του με την Κόνστανς Λόυντ (1884), δημοσίευσε μια σειρά από παιδικά παραμύθια. "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέη" είδε το φως της δημοσιότητας το 1891, αλλά η πρώτη μεγάλη επιτυχία για τον Ουάιλντ έμελλε να προέλθει από το θέατρο, με τη "Βεντάλια της Λαίδης Γουίντερμηρ" (1892). Ακολούθησαν άλλα τρία θεατρικά έργα: "Μια γυναίκα χωρίς σημασία", "Ο ιδανικός σύζυγος" και "Η σημασία του να είσαι τίμιος", ενώ το τέταρτο, "Η Σαλώμη", απαγορεύτηκε στην Αγγλία και δημοσιεύτηκε στη Γαλλία το 1893. Το 1895 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Από τη θητεία του στη φυλακή γεννήθηκαν τα δύο αριστουργήματά του, "Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ" και το "De Profundis". Μετά την αποφυλάκισή του το 1897, εγκαταστάθηκε οριστικά στο Παρίσι, ως το θάνατό του το 1900.
