Ο νους που έχει εξαγνιστεί και καθαρθεί με το ποτήριο του Χριστού δέχεται ευλογίες και πνευματικά οράματα. Αρχίζει να βλέπει τη στοργική πρόνοια του Θεού που είναι αόρατη στο σαρκικό νου. Παρακολουθεί το νόμο της φθοράς σε όλα τα φθαρτά πράγματα. Παρατηρεί την αιωνιότητα σ' όλη της την έκταση, λες κι είναι μπροστά του. Βλέπει το Θεό μέσα από τα θαυμαστά έργα Του, μέσα από τη δημιουργία και την αναγέννηση του σύμπαντος. Η επίγεια ζωή του φαίνεται τότε σαν ένα σύντομο ταξίδι, ένα προσκύνημα. Τα γεγονότα της πρόσκαιρης ζωής μοιάζουν με όνειρα, τα αγαθά της σύντομες οφθαλμαπάτες. Όλα κρατούν πολύ λίγο. Ο νους κι η καρδιά οδηγούν σε επικίνδυνες παρανοήσεις...
(1807-1867)
