Όταν ένας μύθος από το βάθος του χρόνου φτάνει ως τις μέρες μας, τότε αυτός μεταλλάσσεται σε ιστορία. Αντίθετα, όταν μια ιστορία χάνεται στο βάθος του χρόνου, τότε αυτή γίνεται μύθος.
Ο μύθος των τελευταίων ανθρώπων που μιλούσαν με τα άγρια και τα ήμερα των βουνών και των κάμπων, ακολούθησε μια ομάδα ξεριζωμένων από τη χαμένη τους πατρίδα. Έφτασε μαζί τους το 1922 στη γη της Μακεδονίας, και ρίζωσε μαζί τους στη νέα τους πατρίδα.
Δίπλα στο δάσος με τις χιλιόχρονες βελανιδιές, οι ξεριζωμένοι θεμελίωσαν το χωριό τους και το ονόμασαν Πράσινο Χωριό, για να τιμήσουν το δάσος και τα άγρια που τους φιλοξένησαν. Σε τούτο το χωριό, μοιράστηκαν την ιστορία της νέας τους πατρίδας και έζησε ο καθένας τους το κομμάτι που του αναλογούσε.
Ένα μικρό κορίτσι, η Μαρία, γεννιέται το '60 στο Πράσινο Χωριό. Έχει δυο σπάνια χαρίσματα. Το ένα το πήρε από τη γιαγιά της μαζί με το όνομα. Μπορούσε να επικοινωνεί με τα ζωντανά του τόπου, ήμερα και άγρια. Το άλλο χάρισμα τής το έδωσε η φύση. Έβλεπε τα χρώματα γύρω της, σαν να είχε τα μάτια μέλισσας.
Ήταν βράδυ Πέμπτης όταν στάθηκαν απέναντι οι ήρωες και οι προδότες για να γράψουν μια ακόμα σελίδα ιστορίας.
Ο Πέτρος Ζήκος γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα, γενέτειρα πόλη του πατρός του, και έζησε όλα του τα χρόνια σ' αυτήν την πόλη που αναπτυσσόταν άναρχα και αυτοκαταστροφικά. Το άλλο μισό, η εκ μητρός καταγωγή, από ακριτικό χωριό του νομού Κιλκίς.
Ο ίδιος, μια φορά το χρόνο σαν επισκέπτης, βιώνει τις διαφορετικές εμπειρίες από τη ζωή της επαρχίας, οι οποίες καταγράφονται ανεξίτηλα στη μνήμη του. Αργότερα, οι σπουδές στην αρχιτεκτονική, ίσως να είναι το εργαλείο που τον βοηθά να έχει μια πιο διεισδυτική ματιά στο περιβάλλον γύρω του.
Συνάμα, οι διαφορετικές εμπειρίες από τη ζωή της πόλης και του χωριού καθώς σωρεύονται σε βάθος χρόνου θα αποτελέσουν το σημείο αναφοράς για την πρώτη του ιστορία που έγινε βιβλίο με τον τίτλο Το Πράσινο Χωριό.
