Σου δίνω αυτό που είμαι κι αυτό που υποψιάζομαι πως είμαι στην υπερβολή. Ακραία παρουσιάζομαι και ιδιοτελής... Σου δίνω όλο το περίγραμμα αυτού που εγώ ονομάζω ευθυκρισία...
Εσύ όμως είσαι μαλακός όσο ποτέ, τρυφερός σαν το μωρό και απαλός σαν το γάλα... Είσαι ό,τι είδα στις εικόνες που έπλασα για σένα μες στο δάσος -ωραίος και ευάλωτος όσο ποτέ. Γι' αυτό εσύ πρώτος.
Να μιλήσεις!
Η απουσία του Μάνου οδηγεί τη Μαίρη στο κέντρο του δάσους. Η συνείδηση πλάθει το δικό της μύθο: ο χρόνος διαστρεβλώνεται, το ορατό αλλοιώνεται, το σώμα βασανίζεται παρατείνοντας την αγωνία ενός πιθανού τέλους. Μέχρι την επιστροφή...
Ο Σπήλιος Χριστόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975 και μεγάλωσε στο Ναύπλιο. Ξεκίνησε σπουδές Κοινωνικών Επιστημών στην Αγγλία, τις οποίες τελικά εγκατέλειψε. Από το 1997 ζει στην Αθήνα. Ποιήματά του έχουν εκδοθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά (Νέα Εστία, Ο Λόγος, Μανδραγόρας) και διακρίθηκε στο Διαγωνισμό Διηγήματος της Ελευθεροτυπίας (2001). "Το πρόσωπο του δάσους" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
