Προφανώς, αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για να διαβαστεί με μια ματιά. Προσφέρεται στον αναγνώστη, που ψάχνει για το νόημα της ζωής, σαν ένας ταπεινός σύντροφος στην πορεία, μια αδελφική φωνή, που μονολογεί κάτω από το βλέμμα του Θεού. Υπάρχει ωστόσο μια αθέλητη εξέλιξη με το πέρασμα των χρόνων, που κορυφώνεται το 1979-'80, και το 1995-'98, με την αυτοκτονία του νεοτέρου γιου μου και τα τελευταία έτη της ζωής του συζύγου μου. Ακριβώς τότε ένοιωσα πιο κοντά στο Θεό. Αυτή η εγγύτητα είναι στην ουσία το θέμα του βιβλίου μου, που επιθυμώ και εύχομαι να μοιραστώ με τους άλλους.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Είναι περίπου 90 χρόνων. Βαπτίστηκε ορθόδοξη. Σε ηλικία 6 ετών βρέθηκε με τους γονείς της μετανάστις στην Ελβετία. Το οικογενειακό της περιβάλλον ήταν ορθόδοξο και ελληνικό. Σπούδασε φιλολογία και παντρεύτηκε Ελβετό πολιτικό με μεγάλη κοινωνική δράση. Απέκτησε 4 παιδιά. Ο πατέρας της, έμπορος υφασμάτων, είχε μεταφράσει στη νεοελληνική "Αγαμέμνονα" και "Πέρσες" του Αισχύλου. Είχε επίσης διδάξει αρχαία ελληνικά στη Λωζάννη. Η ίδια μετέφρασε τραγωδίες στα γαλλικά. Το έργο της αυτό βραβεύτηκε από τη Γαλλική Ακαδημία. Έγραψε επίσης πλήθος άρθρων πάνω σε κοινωνικά θέματα της εποχής μας. Δοκιμάστηκε δεινά από την αυτοκτονία του γιου της. Γράφει γι' αυτήν με μεγάλη ειλικρίνεια.
