Το Τάγμα των Μπεκτασήδων υπήρξε μια από τις σημαντικότερες αδελφότητες δερβίσηδων κατά την οθωμανική περίοδο, με ιδιαίτερη επίσης σημασία γενικά για την ιστορία του ισλαμικού μυστικισμού. Ασκώντας αξιοσημείωτη επιρροή στους μουσουλμανικούς αλλά και χριστιανικούς πληθυσμούς κυρίως της υπαίθρου, αναδείχθηκε στο σημαντικότερο από τα «αγροτικά» τάγματα, πρεσβεύοντας ένα «λαϊκό» ισλάμ, συχνά με έντονα ετερόδοξους προσανατολισμούς. Άλλοτε προάγοντας τους σκοπούς της κεντρικής εξουσίας και άλλοτε υφιστάμενοι απαγορεύσεις και διώξεις, οι Μπεκτασήδες κατόρθωσαν πάντως να διατηρήσουν τα κοινωνικά και πολιτικά τους ερείσματα για περισσότερους από πέντε αιώνες.
Η παρούσα μελέτη διερευνά τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές παραμέτρους της δράσης του Τάγματος στη Μικρά Ασία από τον 14o μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα, με βάση τις διαθέσιμες μαρτυρίες των Δυτικών περιηγητών και τη σχετική διεθνή βιβλιογραφία. Επιχειρείται μια ανάλυση της κοινωνικής επιρροής την οποία άσκησε, των πολιτικών συμμαχιών και αντιπαλοτήτων στις οποίες ενεπλάκη και της οικονομικής δραστηριότητας που ανέπτυξε, σε μια προσπάθεια να καταδειχθούν οι παράγοντες που το ανέδειξαν σε ένα από τα σημαντικότερα τάγματα που έδρασαν στην οθωμανική Μικρά Ασία.
Ο Δημήτρης Σ. Κάκος (Αθήνα, 1976) σπούδασε Ιστορία στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου, από όπου αποφοίτησε το 2001. Από τον Ιούνιο του 2002 έως τον Ιούνιο του 2004 συμμετείχε στο πρόγραμμα «Εκπαίδευση Μουσουλμανοπαίδων 2002-2004» του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Σήμερα είναι τελειόφοιτος του μεταπτυχιακού προγράμματος Τουρκολογίας του Τμήματος Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, ενώ παράλληλα συμμετέχει στο πρόγραμμα "Η Κρήτη κατά την οθωμανική περίοδο" / "Ψηφιακή Κρήτη: Μεσογειακές Πολιτισμικές Διαδρομές" του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών / Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας.
