Το βιβλίο της Ηλιοπούλου µιλά για τέρατα, παρόλο που δεν ανήκει στις ιστορίες τρόµου. Τα τέρατά της είναι πλάσµατα που κατοικούν µέσα µας τιθασευµένα, αλλά, όταν η τάξη της καθηµερινότητας διασαλεύεται, αναδύονται και σέρνουν τον χορό.
Μιλά ακόµα για τη διαφορετικότητα στην όψη ή τη συµπεριφορά του Άλλου ανθρώπου που ταράζει και ωθεί στη διαδικασία τερατοποίησής του. Έτσι που η αναπόφευκτη εµµονή στην εχθρότητα µετατρέπει σε τέρας και τον εχθρό του "τέρατος".
Το γράψιμό της, συχνά οδηγούμενο από υπαινικτικό χιούμορ, κινείται με άνεση στην κόψη του ξυραφιού, χωρίς σε καμία στιγμή να γλιστρά στο κενό της ασάφειας. Αφήνει, όμως, περιθώρια στον αναγνώστη να κρατήσει τη δική του εκδοχή.
Φαίδων Χατζηδημητρίου
Η Βασιλική Ηλιοπούλου γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1948. Σπούδασε κινηματογράφο. Από το 1972 γράφει και σκηνοθετεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Έχει σκηνοθετήσει δύο ταινίες μεγάλου μήκους ("Το πέρασμα", 1990, "Με μια κραυγή", 1995) καθώς και μικρού μήκους ταινίες και ντοκιμαντέρ. Έχει επιμεληθεί επίσης εκπομπές για το Β΄ και το Γ΄ Πρόγραμμα της Κρατικής Ραδιοφωνίας. Το πρώτο της βιβλίο, η νουβέλα "Η Λιούμπα και άλλα αρώματα", κυκλοφόρησε το 2000 από τις εκδόσεις Εστία. Η συλλογή διηγημάτων της "Η καρδιά του λαγού" κυκλοφόρησε το 2005 από τις εκδόσεις Πόλις. Το 2010 βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο της "Σμιθ".
