Ο μικρός Άγγελος ακούει τυχαία για το Άγιο Όρος. Ένας ζήλος τον κυριεύει να πάει κι αυτός εκεί.
Ο Πειραιάς του 1915, όμως, όπου ζει και εργάζεται, είναι αρκετά μακριά και τα χρήματα που έχει για εισιτήριο ελάχιστα.
Όταν τελικά καταφέρνει να μπει στο καράβι, αμέσως αντιλαμβάνεται τις συνέπειες της πράξης του. Η πάλη μέσα στην καρδιά του έχει ήδη ξεσπάσει. Είτε θα φύγει στα κρυφά για να πετύχει τον σκοπό του, είτε απλώς θα συμβιβαστεί...
Ο ίδιος ο Άγιος Πορφύριος αφηγείται μία κρίσιμη περιπέτεια της ζωής του, η οποία με τη σειρά της αποκαλύπτει την ξεκάθαρη θέση του στα διλήμματα, την δύναμη της αποφασιστικότητάς του, αλλά και την διακριτική επέμβαση της Θείας Πρόνοιας όταν κάποιος χρειάζεται... λίγη βοήθεια παραπάνω.
Ο αείμνηστος πατήρ Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στον Άγιο Ιωάννη Καρυστίας Ευβοίας και δώδεκα περίπου χρονών πήγε στο Άγιο Όρος, όπου ασκήτεψε γύρω στα επτά χρόνια. Τότε αρρώστησε βαρειά και οι γεροντάδες του τον στείλανε σε μοναστήρι στον κόσμο. Εκεί τον γνώρισε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Σινά Πορφύριος ο Γ’, ο οποίος αφού διαπίστωσε την αρετή του και τα θεία χαρίσματα, που από τόσο νωρίς του είχε δώσει ο Θεός, τον χειροτόνησε ιερέα σε ηλικία είκοσι ετών. Ως ιερέας ο πατήρ Πορφύριος έμεινε μέχρι το 1940 σε μοναστήρια της Εύβοιας. Το 1940 διορίστηκε εφημέριος στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου στην Πολυκλινική Αθηνών, δίπλα στην Ομόνοια (οδός Σωκράτους και Πειραιώς), όπου υπηρέτησε 33 χρόνια. Μετά τη συνταξιοδότηση του λειτουργούσε και εξομολογούσε στο αρχαίο ερημικό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου Καλλισίων Πεντέλης μέχρι το 1978, οπότε έπαθε έμφραγμα. Αρκετούς μήνες μετά το έμφραγμα έμεινε σε φιλικά σπίτια στην Αθήνα και το 1979 εγκαταστάθηκε στο Μήλεσι, όπου έκτισε το μεγάλο μετόχι του Ησυχαστηρίου η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος. Προς τις αρχές του καλοκαιριού του 1991 έφυγε για το Άγιο Όρος, όπου διατηρούσε κελλί από το 1984. Στις 2 Δεκεμβρίου εκοιμήθη εν Κυρίω στο κελλί του στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου και ετάφη την επομένη απλά και αθόρυβα, όπως επιθυμούσε.
