Η αγαπημένη μας ρήση είναι: Εάν θωρακίζαμε τα φαράγγια για να μη τα χτυπούν οι ανεμοθύελλες, δε θα τα βλέπαμε ποτέ τόσο όμορφα σμιλευμένα. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να θωρακίζετε τα παιδιά σας, δεν πρέπει να τα "προστατεύετε", γιατί ούτως ή άλλως δεν μπορείτε να τα προστατεύσετε. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να προστατεύσετε τον εαυτό σας, στερώντας από τα παιδιά σας μια ευκαιρία να μεγαλώσουν και να προετοιμαστούν για τη ζωή.
Όταν σώζετε κάποιον, δεν προσφέρετε βοήθεια. Όλοι μπορείτε να το καταλάβετε αυτό σε κάποιο επίπεδο. Διότι όταν σώζετε κάποιον, κάνετε αυτόν αδύναμο και εσάς σπουδαίους. Αν τον σώσετε και του δέσετε τις πληγές του, δεν τον βοηθάτε καθόλου.
Όλοι είμαστε φύλακες άγγελοι για τα αδέλφια μας. Έχουμε ευθύνη να βοηθάμε κάθε φορά που υπάρχει ανάγκη. Πρέπει όμως να γνωρίζουμε τη διαφορά μεταξύ του σώζω κάποιον, που σημαίνει, "προσπαθώ να φτιάξω εγώ ένα κομμάτι της δικής του ζωής" και του βοηθάω, που σημαίνει "είμαι εκεί όταν ο άλλος έχει μάθει να είναι ταπεινός και να ζητάει βοήθεια".
H Elisabeth Kubler - Ross, M.D., άλλαξε ριζικά τον τρόπο που εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν το θάνατο και αυτούς που πεθαίνουν και έχει υπάρξει ένας από τους σημαντικότερους υποστηρικτές της κίνησης δημιουργίας ξενώνων για τους ανθρώπους που πεθαίνουν. Πριν από τριάντα πέντε χρόνια, στο βιβλίο της "On death and dying" -ένα από τα πενήντα πιο σημαντικά βιβλία του περασμένου αιώνα, σύμφωνα με το New York Public Library- διατύπωσε την παγκόσμια αποδεκτή πλέον θεωρία της για τα πέντε στάδια που περνούν όσοι πεθαίνουν: άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη και αποδοχή.
Έχει τιμηθεί με πάνω από είκοσι πέντε διδακτορικούς τίτλους. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από τριάντα πέντε γλώσσες.
Πέθανε από φυσικά αίτια το Σεπτέμβριο του 2004.
Μη Διαθέσιμο
