Αφιερωμένα στη ζωγραφική του Χρόνη Μπότσογλου, ενός πολύ σπουδαίου σύγχρονου δημιουργού, τέσσερα δοκίμια και δύο συζητήσεις πραγματεύονται ενότητες έργων του που εκτέθηκαν τα τελευταία σαράντα χρόνια. Αντικείμενο αυτών των κειμένων είναι οι τόποι και ο νόστος στη ζωγραφική αυτού του σπουδαίου δημιουργού. Οι τόποι δηλώνουν θεματικούς τόπους της ζωγραφικής, όπως το ανθρώπινο σώμα και η προσωπογραφία, ο εικαστικός χώρος, ο χρόνος και η μνήμη, η ερωτική πράξη, η απεικόνιση του τοπίου. Δηλώνουν επίσης συγκεκριμένους τόπους, όπως το τοπίο στο Πετρί, ή τόπους οριακούς, όπως είναι ο λογοτεχνικός τόπος της Νέκυιας. Ο νόστος πάλι είναι ο νόστος της επιστροφής του εαυτού, η νοσταλγία για τόπους και ανθρώπους που άφησαν το αποτύπωμά τους στη ζωή του δημιουργού, ο νόστος των έργων, που η δική τους Οδύσσεια αρχίζει την ώρα που εκτίθενται δημόσια, και ο νόστος της επιβίωσης. Κεντρικό θέμα, που άλλοτε ρητά και άλλοτε υπόρρητα επανέρχεται συνεχώς, είναι η έννοια της αναπαράστασης και ο εικαστικός χειρισμός της από τον Χρόνη Μπότσογλου. Το βιβλίο είναι ένας συστηματικός διάλογος ανάμεσα στον λόγο και την εικόνα και συγχρόνως μια ερμηνεία της ζωγραφικής του Χρόνη Μπότσογλου. μιας ζωγραφικής που απευθύνεται στον θεατή και τον καλεί να συνομιλήσει μαζί της για πράγματα του σήμερα, για εμπειρίες κοινές, για ζητήματα κοινωνικά ή προσωπικά, γιατί μόνον μέσα από αυτόν τον διάλογο η τέχνη ανακτά τη σημασία και την λειτουργία της και γίνεται μια διαδικασία με γνωσιακό περιεχόμενο και με κοινωνική δυναμική.
Ο Χρήστος Γ. Λάζος γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας το 1949. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μεταξύ 1967-1972, και παράλληλα έλαβε ενεργά μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να φυλακιστεί στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις νομικές και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι, στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης (Paris I, 1978-79) και παρακολούθησε προπτυχιακές σπουδές φιλοσοφίας, μεταξύ 1980-1982, στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ (Paris X). Στη συνέχεια εργάστηκε μεταξύ 1983-1986 στο Υπουργείο Πολιτισμού (Υπηρεσίες Νέας Γενιάς και Αθλητισμού), ως προϊστάμενος της Δ/σης Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων και Ελεύθερου Χρόνου των Νέων· μεταξύ 1986-1988 στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), ως ερευνητής· μεταξύ 1991-1999 στις Βρυξέλλες, ως στέλεχος της Γενικής Διεύθυνσης ΧΧΙΙ "Εκπαίδευση, Κατάρτιση και Νεότητα" της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (υπεύθυνος για τα προγράμματα Socrates και Comenius), και δίδαξε φιλοσοφία της τέχνης, μεταξύ 1998-1999, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Από το 2000 έως το 2004 διετέλεσε διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου· στο πλαίσιο της θητείας του, ανέλαβε την υλοποίηση του έργου της παρουσίας της Ελλάδας, ως τιμώμενης χώρας, στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης το 2001, και εισήγαγε μια σειρά από καινοτομίες, όπως η ίδρυση του Ε.ΚΕ.ΜΕ.Λ. (Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης - Λογοτεχνία και Επιστήμες του Ανθρώπου), η ενσωμάτωση της βάσης δεδομένων της εταιρείας "Βιβλιονέτ ΑΕ" στις υπηρεσίες του ΕΚΕΒΙ, η διοργάνωση της 1ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης και η εφαρμογή Προγράμματος Ενίσχυσης των Εκδόσεων στις Επιστήμες του Ανθρώπου. Το 2003, εκλέχθηκε στη θέση του Γραμματέα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ), όπου εργάστηκε από το 2004 έως το 2007. Είναι μέλος του Δ.Σ. του μη κυβερνητικού σωματείου για τη διάσωση των μνημείων και της πολιτιστικής κληρονομιάς "Διάζωμα", με επικεφαλής τον Σταύρο Μπένο.
Έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση στα ελληνικά λογοτεχνικών και φιλοσοφικών κειμένων, όπως τα βιβλία (από τα γαλλικά):
- Μισέλ Τουρνιέ, "Παρασκευάς ή στις Μονές του Ειρηνικού", Εξάντας, 1986
- Ζακ Ντεριντά, "Πλάτωνος φαρμακεία", Άγρα, 1990
- Ζακ Ντεριντά, "Η τελευταία λέξη του ρατσισμού", Άγρα, 1992·
(από τα γερμανικά):
- Πάουλ Τσέλαν, "Του κανενός το ρόδο", Άγρα, 1995.
Έχει δημοσιεύσει άρθρα και δοκίμια για θέματα πολιτισμού, γλώσσας και λογοτεχνίας και έχει συμμετάσχει, με εισαγωγές ή κείμενά του, σε εκδόσεις τέχνης.
