Η παρούσα αποτελεί διορθωμένη αναπαραγωγή του έργου μας (Τουρισμός -Τουριστική Οικονομία, Ανάπτυξη, Πολιτική, 2006), με σημαντικό περιορισμό και αναδιάταξη της ύλης που να εξυπηρετεί διδακτικούς στόχους και σκοπούς, με την ελπίδα ότι ανταποκρίνεται πλήρως και επαρκώς σε ανάγκες του "κόσμου του τουρισμού" και σε ανάγκες όσων θέλουν να σπουδάσουν τον τουρισμό. Σε περιόδους που η οικονομική κρίση πλήττει μεγάλα τμήματα εργαζομένων και της κοινωνίας, ο τουρισμός έρχεται σαν "ελαφρά ταξιαρχία" ή σαν "βαρειά βιομηχανία" να συνδράμει με θέσεις εργασίας και παροχή υπηρεσιών, ώστε ο κόσμος του κάματου και της δουλειάς να μπορεί να αντισταθεί στη λαίλαπα των... επιθέσεων των μνημονιακών πολιτικών.
Η χώρα μας αποτελεί σημαντικό παγκόσμιο "τουριστικό απόθεμα", με το σύνολο των πόρων που διαθέτει (περιβάλλον, φύση, ιστορία, αρχαιολογία, μνημεία, πολιτισμός κ.λπ.), και απαιτεί ορθολογική διαχείριση προς όφελος του λαού και της κοινωνίας, κάτι που δεν έχει συμβεί επαρκώς έως τώρα με τις ασκούμενες πολιτικές οι οποίες, συνήθως, θεωρούνταν επιτυχημένες από το γεγονός και μόνο της αύξησης των επισκεπτών από την αλλοδαπή, χωρίς να ληφθούν υπ’ όψιν το μέγεθος της τουριστικής δαπάνης και η κατασπατάληση των τουριστικών πόρων κ.ά.
Τα θέματα τούτα θίγονται αναλυτικά στα επί μέρους κεφάλαια και υποκεφάλαια. Θέλουμε, ωστόσο, να επισημάνουμε ότι απαιτείται η ίδρυση στη χώρα Ανώτατης Σχολής Τουρισμού -σε ένα από τα ιστορικά πανεπιστήμια-, για να σπουδάζουν οι νέοι μας σοβαρά την επιστήμη του τουρισμού και στη συνέχεια να καταστήσουν τον ελληνικό τουρισμό ως έναν από τους πιο σημαντικούς τομείς της εθνικής οικονομίας.
