Ἡ σύνοδος τῶν ἐποχῶν ἐν Γένει ἀπὸ παναρχαίων καιρῶν ἕως τανῦν καὶ μέλλοντος, ἐν ἐπιγράμμασιν ἐλεγειακοῖς καὶ εἰς δεκαπεντασυλλάβους, κατ’ ἰδίωμα μικτὸν συγκεραννύον ποικίλας μορφὰς τῆς Ἑλληνικῆς εἰς ῥυθμόν τε καὶ στίχον.
Αἰῶνες κι ἂν ἐπέρασαν κ᾽ ἐξέφτισε ἡ γραφή μου,
εἰς χεῖρας τᾤρᾳ εὑρίσκομαι ᾽δικῆς σου «συγχρονίας».
Ὅσον ζητεῖς διώξῃς με καί ᾽νὰ μὲ λησμονήσῃς,
εὐθύνη θὰ σοῦ γίνωμαι, καθὼς θὰ στέκω πάντα
κομμάτιν ἀναπόσταστον ὑπάρξεως συνόλης.
