Από τη μια άκρη της γης στην άλλη, ήρωες δεμένοι μεταξύ τους με τα δεσμά μιας δύσκολης ενηλικίωσης. Μοιάζουν όλοι τους μέλη μιας τεράστιας δυσλειτουργικής οικογένειας. Ζουν σε σπίτια ή σε ιδρύματα που απειλούνται από τα ίδια τους τα δομικά υλικά. Ριγμένοι στον κόσμο, βυθομετρούν τον εαυτό τους μπροστά σε κρίσιμες προσωπικές αποφάσεις ή κοινωνικές αλλαγές. Κυνηγώντας τα όνειρά τους, γκρεμίζουν τις αυταπάτες τους από ένα αναφομοίωτο παρελθόν, το παρόν τους γίνεται χωνευτήρι για τα ανοιχτά τους θέματα και βάφει το μέλλον τους με τα χρώματα της ανησυχίας. Μόνο μια θυσία ή ένα θαύμα μπορούν να ξεκλειδώσουν τις φυλακές, που μέσα τους παγιδεύονται οι ίδιοι ή παγιδεύουν άλλους. Συνήθως –στιγμές πριν να χαθούν όλα– μια κίνηση θάρρους, αγάπης ή εξιλέωσης οδηγεί στην επόμενη ιστορία ζωής, που συνδέεται μυστικά (318) με την προηγούμενη με ίση αγωνία. Η πίστη κερδίζεται με πολλές απώλειες και με μια πράξη που υπερβαίνει τον ανθρώπινο εγωισμό.
Ο Θράσος Καμινάκης γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στην Νομική της Σχολή. Στο Παρίσι μπλέχτηκε στους κύκλους της Εγκληματολογίας, που άφησε μαζί με ένα διδακτορικό που ολοκλήρωσε πάνω στην Ιστορική Νοσολογία για να ασχοληθεί με τον Κινηματογράφο, το Θέατρο και τη Στιχουργική Τέχνη. Από νωρίς, στα φοιτητικά του χρόνια, απέσπασε το 1ο βραβείο στον μεγάλο Λογο-
τεχνικό διαγωνισμό της Εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ" και έκτοτε δεν εγκαταλείπει ποτέ το χούι της αφήγησης. Εργάζεται ως ανταποκριτής κινηματογράφου σε διεθνή φεστιβάλ και ως σκηνοθέτης και κειμενογράφος, όταν επιστρέφει στην Ελλάδα.
Παραμύθια του (Lost love stories), τραγούδια και θεατρικά του έργα ("Ένα κομμάτι
θάνατο όλοι παίρνουν μαζί τους για το δρόμο", "Φεγγαροβδομάδα", "Blitz",
"Αποσπάσμα τα βουλιμικού λόγου", "Οι γυναίκες που οι άντρες τους λείπουν", "Τα
πρόσωπα της πείνας", "Dreamstreet") βλέπουν σποραδικά το φως της δημοσιότητας. Ίδρυσε το Μικρό Πολυτεχνείο πριν 18 χρόνια και διδάσκει στίχο, αυτόματη γραφή και μυθοπλασία μικρής φόρμας (Το αφήγημα Μπονζάι).
