"Ο Πέτρος και η Γκαγιανέ κοιτάχτηκαν, κοίταξαν μαζί τις πέρα βουνοκορφές. Καπνός υψωνόταν στον κατα-γάλαζο ουρανό. Χαμογέλασαν. Γλίτωσαν, λυτρώθηκαν όλοι τους. Ο πατέρας τους, ο παπα-Ανέστης και ο Σίμος θα οδηγούσαν τον κόσμο τους πέρα στη Ρωσία. Μαζί τους κουβαλούσαν και τον Βασίλη Διγενή. Χαμογελώντας μόνο με τα μάτια αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν. Κοντά ακούγονταν οι φωνές των Τούρκων. Ακόμα λίγες δρασκελιές και θα πατούσαν το ίσιωμα. Ο Πέτρος σηκώθηκε στο χαράκωμα, έπιασε το χέρι της Γκαγιανέ, έβγαλε την τελευταία χειροβομβίδα από το σελαχλίκ, κοίταξε ακόμα μια φορά με λύπη την Γκαγιανέ. Αυτή κούνησε το κεφάλι. Σφίχτηκε πάνω του, συνεχίζοντας να τον κοιτά με τα γκριζογάλανα μάτια. "Πάντα μαζί ...και πέρα από το θάνατο".
Ο Χρήστος Πολυχρονίδης γεννήθηκε στο χωριό Κυριακή Σουφλίου. Ο πατέρας του σκοτώθηκε στον εμφύλιο πόλεμο, κι έτσι από μικρός βρέθηκε στις σοσιαλιστικές χώρες.
Έζησε από το 1948 έως το 1950 στη Βουλγαρία και από το 1950 έως το 1979 στη Λαοκρατική Γερμανία. Το 1979 επέστρεψε στην Ελλάδα.
Σπούδασε Λογοτεχνία στη Λειψία και δημοσίευσε στα γερμανικά τα παρακάτω έργα: "Mein Berg heisst Ai-Lias", "Die verlorenen Soehne", Olivenhaine ohne Frieden".
Στην Ελλάδα δούλεψε για πολλά χρόνια ως εφαρμοστής μεταλλικών κατασκευών.
Το 1998 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εντός η συλλογή διηγημάτων του "Διλήμματα" και το 2003 "Ο εκβιασμός".
Έχει μεταφράσει στη γερμανική γλώσσα το βιβλίο του Γιώργη Μωραΐτη "Ρεπορτάζ κάτω απ' τις ερπύστριες", καθώς επίσης και ποίηση της Λείας Καραβίας-Χατζοπούλου.
