"Είναι παράξενη η ζωή, δεν είναι; Aλλά γι’ αυτό είναι και συναρπαστική. Φανταστείτε να ζούσαμε μια ζωή ήρεμη και ισορροπημένη, χωρίς γεγονότα, χωρίς κρίσεις, χωρίς τραύματα να ξεπεράσουμε, αλλά μόνο με ρουτίνα, χωρίς κάτι άξιο να συγκρατήσουμε στη μνήμη: δεν θα είχαμε καν τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε. Κανένα γεγονός και επομένως καμία ιστορία, καμία ταυτότητα. Δεν θα μπορούσαμε να πούμε: "Moυ συνέβη αυτό, ξέρω ποιος είμαι αφού ξέρω τι είμαι ικανός να κάνω μπροστά στις αντιξοότητες". Τα ανθρώπινα όντα είναι συναρπαστικά επειδή η ζωή τους είναι παράξενη".
Ο Boris Cyrulnik μας μιλά για την ανθεκτικότητα, αυτή τη φορά μέσα από μια συναρπαστική βιωματική αφήγηση.
Ο Boris Cyrulnik (γεν. 1937) είναι γάλλος επιστήμονας της συμπεριφοράς, ψυχαναλυτής και νευροψυχίατρος. Γεννήθηκε στο Μπορντώ από γονείς εβραίους ρωσο-πολωνικής καταγωγής. Οι γονείς του εκτοπίστηκαν το 1942 και εξοντώθηκαν από τους Ναζί, ενώ ο ίδιος γλίτωσε τη σύλληψη την τελευταία στιγμή, το 1944, χάρη στη δασκάλα του που τον έκρυψε. Σπούδασε ιατρική, ενδιαφέρθηκε όμως νωρίς για τη βιολογία, επηρεασμένος από το έργο του εντομολόγου Henri Fabre. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του τα ενδιαφέροντά του -και η φήμη του- συνέχισαν να διευρύνονται: ψυχολογία, νευρολογία, ψυχανάλυση, πολιτική. Έχει γράψει τα βιβλία: "Μemoire de singe et paroles d’homme", 1998, "Les vilains petits canards", 2001, "Un merveilleux malheur", 2002, "Le Murmure des fantomes", 2003, (ελλ. έκδοση: "Ο ευαίσθητος εαυτός", Λιβάνης, 2005), "Parler d’amour au bord du gouffre", 2004, "De chair et d'ame", 2006.
