Ἐκτός ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ πολέμου, τὰ Ψαρὰ διέπρεψαν καὶ στὰ ἔργα τῆς εἰρήνης, ἀποτελώντας, κατὰ τὰ προεπαναστατικὰ χρόνια, ὑπόδειγμα σοφὰ δομημένης αὐτοδιοικούμενης πολιτείας καί, κατὰ τὴν νεώτερη ἐποχή, ἕνα τόπο ποὺ πολλὰ προσέφερε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ προσφέρει στὴν ὑπόθεση τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσόντες σημερινοὶ Ἕλληνες –ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι– μόνο νὰ διδαχθοῦμε ἔχουμε ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῶν Ψαρῶν, τόσο στὸ πολιτικὸ-κοινωνικὸ πεδίο ὅσο καὶ στὸ ἠθικό. Ἰδιαίτερα στὴν ἐποχή μας, ὅπου ἡ κοινωνικὴ σήψη, ἡ διαστροφὴ τῶν ἐννοιῶν καὶ τῶν ἀξιῶν, καὶ ἡ ἐπέλαση τοῦ ἀντιηρωισμοῦ ἀποσαθρώνουν καὶ μικροποιοῦν τὶς συνειδήσεις, τὰ Ψαρὰ μποροῦν νὰ ἀποτελέσουν πηγὴ ἔμπνευσης καὶ δρομοδείκτη.
