Ο δημοδιδάσκαλος και ιατρός Νικόλαος Β. Φαρδύς (1853-1901) από τη Σαμοθράκη αφηγείται με διεξοδικό τρόπο την ιστορία της ελληνικής αποικίας στην (γαλλική) Κορσική. Οι Έλληνες έποικοι (730 Μανιάτες της οικογένειας των Στεφανόπουλων από τη Μάνη) εγκαταστάθηκαν στην Κορσική το 1676. Το 1775 τούς παραχωρήθηκε μεγάλη έκταση γης βόρεια της πρωτεύουσας του νησιού (του Αιακείου), όπου έκτισαν το χωριό Καργκέζε. Ο συγγραφέας εργάστηκε για επτά χρόνια (1885-1892) στο Καργκέζε, το οποίο μεταπλάθει αυθαίρετα σε "Καρυές", και γνωρίστηκε με τους απογόνους των Μανιατών εποίκων, οι οποίοι είχαν χάσει την ελληνική τους γλώσσα, αλλά διατηρούσαν την ανάμνηση της ελληνικής τους καταγωγής. Ο Φαρδύς μελέτησε με την παρατηρητικότητα, που τον διέκρινε, τη φυσική και οικονομική γεωγραφία, την ιστορία, το γλωσσικό και λαογραφικό υλικό, την κατάσταση του Κλήρου, τις εκκλησιαστικές τελετές και την εκκλησιαστική μουσική του τόπου. Στο τέλος της μελέτης δημοσιεύεται συλλογή "καρυάτικων" τραγουδιών και "καρυάτικων" λέξεων. Η αναστατική έκδοση συμπληρώνεται από εισαγωγή του Μάρκου Φ. Δραγούμη, κατάλογο με τα έργα του Νικολάου Φαρδύ και τις μελέτες για τον Σαμοθρακιώτη συγγραφέα, και ευρετήριο κυρίων ονομάτων και τόπων.
Ο Ν. Β. Φαρδύς (1855-1901) γεννήθηκε στη Σαμοθράκη, όπου και πέθανε. Από το 1870 μέχρι το 1874 εργάστηκε ως γραμματοδιδάσκαλος στη Θράκη. Τελείωσε την Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης το 1879. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τη συμπατριώτισσά του Ασαννιώ Φραγκομιχάλη, με την οποία αργότερα απέκτησε έξι παιδιά. Στη συνέχεια πήγε στη Μασσαλία όπου παρακολούθησε μαθήματα στην ιατρική σχολή (1880-1885), ενώ παράλληλα εργαζόταν κάνοντας μαθήματα σε παιδιά πλουσίων ομογενών. Έπειτα βρέθηκε να κάνει το δάσκαλο στις Καρυές (Καργκέζε) της Κορσικής σε απογόνους Μανιατών αποίκων της φάρας των Στεφανόπουλων. Ο Φαρδύς έμεινε εκεί για επτά χρόνια και έγραψε ένα βιβλίο για την εκεί ελληνική παροικία. Μετά την Κορσική επέστρεψε για λίγο στη Μασσαλία και έπειτα γύρισε στη Σαμοθράκη όπου έκανε το γιατρό και τα δάσκαλο. Καταπιάστηκε με τα κοινά και έγινε επανειλημμένα δήμαρχος. Μελετούσε το παρελθόν και το παρόν του νησιού του, γράφοντας άρθρα στα περιοδικά της εποχής του και υποστηρίζοντας με μια επιστημονική του εργασία την απλοποίηση της γραφής χωρίς τόνους και πνεύματα.
