ΦΑΡΟΣ
Βαθειά στο αρχιπέλαγος
χαράζει λίγο φως
είναι της πικροθάλασσας
ο πέτρινος φρουρός.
Μοναχικός καλόγερος
μες στου γκρεμού την άκρη
λούζεται κάθε χαραυγή
με τ’ αλμυρό το δάκρυ.
Χτενίζει της αγάπης μου
τα ξέπλεκα μαλλιά
που την κρατά αιχμάλωτη
η φουσκοθαλασσιά.
Μετρά τα άγρια κύματα
αγάπες μακρινές
που χάθηκαν στη συννεφιά
τη σκοτεινιά του χθες.
Έχει μαλλιά που φλέγονται
με ολόφλογο αστέρι
να γνέφει στα πλεούμενα
του Χάροντα καρτέρι.
