Ο τόμος που κρατάτε στα χέρια σας είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας δυο ανθρώπων με κοινό αρχαιογνωστικό ζήλο, αλλά με διαφοροποιημένη εξειδίκευση· ενός φυσικομαθηματικού, που οι μεταπτυχιακές σπουδές του και το ερευνητικό ενδιαφέρον του τον έχουν δεσμεύσει δια βίου με την Αστρονομία, και ενός φιλολόγου, που για περισσότερο από μισό αιώνα πασχίζει, παράλληλα με άλλους ομοτέχνους του, να κάνει προσιτά σε ευρύ κοινό τα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας.
[...] Επέλεξαν και προσφέρουν έναν ιδιότυπο συγγραφέα, ένα λόγιο και ποιητή που είχε ασχοληθεί ερασιτεχνικά με την αστρονομία και καταπιάστηκε να συνθέσει, χρησιμοποιώντας τον «δακτυλικό εξάμετρο», τον τυπικό στίχο της αρχαίας ελληνικής επικής ποίησης, ένα πολύ ενδιαφέρον αστρονομικό ποίημα, που υπήρξε προσφιλές ανάγνωσμα κατά τους Αλεξανδρινούς, τους Ρωμαϊκούς και τους Βυζαντινούς χρόνους. Ένδειξη του αμείωτου ενδιαφέροντος που προκάλεσε το αστρονομικό ποίημα «Φαινόμενα και διοσημεία» του Άρατου από τη σύνθεση του κατά τον 4° προς 3° προχριστιανικό αιώνα και στη συνέχεια των μεταχριστιανικών αιώνων αποτελεί ο σχολιασμός του από ποιητές, φιλοσόφους, αστρονόμους, μαθηματικούς κ.ά. των προχριστιανικών και των μεταχριστιανικών αιώνων. Κατά καλή τύχη μας έχει σωθεί ο σχολιασμός του έργου του Άρατου από το Θεωνά τον Αλεξανδρέα, αστρονόμο του 4ου μεταχριστιανικού αιώνα. Κρίναμε απαραίτητο να συνοδευθεί το κείμενο του Σολέα ποιητή από τα πλούσια σχόλια του Αλεξανδρέα σχολιαστή, για να υποβοηθηθεί το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού της εποχής μας για τη μελέτη του ιδιότυπου έργου που εντάσσουμε στη σειρά των «Αρχαίων συγγραφέων». [...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)
Ο Άρατος ο Σολεύς ήταν Αλεξανδρινός ποιητής που έζησε στο διάστημα 305 - 240 π.Χ. Καταγόταν από τους Σόλους της Κιλικίας ή, σύμφωνα με άλλους από τη Ταρσό αλλά μάλλον εκεί έζησε για λίγο. Πατέρας του ήταν ο διαπρεπής τότε πολιτικός και στρατιωτικός Αθηνόδωρος. Μαθήτευσε κοντά στον Μενεκράτη στην Έφεσο (292 π.Χ.). Στη συνέχεια πήγε στη Κω και μαθήτευσε κοντά στον Φιλητά. Εκεί γνώρισε τον Θεόκριτο και άλλους ποιητές του καλούμενου βουκολικού κύκλου. Στη συνέχεια πήγε στην Αθήνα και έγινε μαθητής του περιπατητικού φιλόσοφου Πραξιφάνη, εκεί γνώρισε και τον Ζήνωνα τον στωικό φιλόσοφο και τον Μενέδημο τον ιδρυτή της Ερετριακής σχολής και τον Καλλίμαχο τον Κυρηναίο. Ο Άρατος ασχολήθηκε και με τα μαθηματικά και με την αστρονομία. Ο φιλόσοφος Ζήνων, όταν κλήθηκε ως διδάσκαλος από τον φιλότεχνο βασιλιά της Μακεδονίας Αντίγονο τον Γονατά αλλά λόγω γήρατος δεν μπορούσε να μεταβεί, έστειλε τον Άρατο με τους μαθητές του Περσαίη και Φιλονίδη (276 π.Χ.). Τότε ο Άρατος έγραψε, για τους γάμους του Αντιγόνου, το ποίημα "Ύμνος στον Πάνα" όπου εξυμνεί τη νίκη του Αντιγόνου κατά των Γαλατών στη μάχη της Λυσιμαχείας (277 π.Χ) κατά την οποία ο Παν επέφερε στους Γαλάτες «πανικό». Επίσης, εκτελώντας επιθυμία του Μακεδόνα βασιλιά, ο Άρατος έγραψε τα "Φαινόμενα", αστρονομικό και μετεωρολογικό ποίημα που προκάλεσε το θαυμασμό των συγχρόνων του. Μετά την αιφνίδια εισβολή του Πύρρος το 274 π.Χ. ο ποιητικός και φιλοσοφικός κύκλος της αυλής του Αντιγόνου διαλύθηκε και ο Άρατος πήγε στη Συρία στην αυλή του βασιλιά Αντίοχου Α' του Σωτήρα. Εκεί ο Άρατος εξέδωσε τα διορθωτικά σχόλια στην Οδύσσεια του Ομήρου. Μετά την αποκατάσταση στη Μακεδονία ο Βασιλιάς Αντίγονος κάλεσε τον Άρατο και αυτός επέστρεψε όπου και αργότερα πέθανε (245 π.Χ.).
[πηγή: Βικιπαίδεια, 24/2/2012]
