Κείμενα για καλλιτέχνες Έλληνες και ξένους, κείμενα για τόπους αλλά και για ζητήματα τέχνης, το βιβλίο του Παναγιώτη Τέτση Φαρμακείον Ευάγγελου Ραφαλιά πιστοποιεί μια απλή και μεγάλη αλήθεια: ότι μόνον ο ερωτευμένος με ό,τι καταπιάνεται μπορεί να μας το κάνει προσφιλές και οικείο, είτε πρόκειται για ανθρώπους είτε για περιοχές του πνεύματος είτε για την ίδια τη φύση· φτάνει η μέθοδός του να είναι αυτή της ψυχικής εμβρίθειας, δηλαδή μέθοδος αντιεπιστημονική.
Ο Παναγιώτης Τέτσης, έχοντας ως ορμητήριο τα παιδικά του χρόνια στην Ύδρα και στον Πειραιά, ανοίγεται μέσα από τα κείμενα του βιβλίου αυτού στη μεγάλη περιπέτεια της ζωής και της τέχνης. Θεωρώντας πως η μόνη τιμή που δικαιούται για τις δοκιμασίες του είναι μόνο μία: η επιστροφή στο απάνεμο λιμανάκι των ολόπρωτων αναμνήσεων.
Ο Παναγιώτης Τέτσης με το Φαρμακείον Ευάγγελου Ραφαλιά κατορθώνει η αναπόλησή του να παίρνει έναν αισθητικό χαρακτήρα, καθώς μεταβάλλει σε έργα τέχνης όχι μόνο τις ζωγραφικές του αποτυπώσεις, αλλά και τους ανθρώπους και τους τόπους που συναπαντήθηκε μαζί τους στο μάκρος μιας ζωής που αριθμεί οκτώμισι σχεδόν δεκαετίες.
Θ.Θ.Ν.
Ο Παναγιώτης Τέτσης γεννήθηκε στην Ύδρα το 1925 και το 1940 παίρνει τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής, ενώ την ίδια χρονιά γνωρίζει τους "πραγματικούς του δασκάλους", τον Πικιώνη και τον Χατζηκυριάκο - Γκίκα. Το 1943 σπουδάζει ζωγραφική στο προπαρασκευαστικό τμήμα της "Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών" στην Αθήνα, κοντά στους Δ. Μπισκίνη και Π. Μαθιόπουλο. Ακολουθεί εισαγωγή του στα εργαστήρια της Σχολής, κοντά στον Κ. Παρθένη, απ' όπου αποφοίτησε το 1949. Μέλος της ομάδας Αρμός Α και αργότερα της ομάδας Αρμός Β, το 1951 διορίστηκε επιμελητής στην έδρα του ελεύθερου σχεδίου με καθηγητή τον Χατζηκυριάκο - Γκίκα στην Ανώτατη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Από το 1953 έως το 1956, ο Π. Τέτσης εγκαθίσταται στο Παρίσι, με υποτροφία του ΙΚΥ. Εκεί, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού διδάσκεται την τέχνη της χαλκογραφίας. Από το 1958 έως το 1976 διδάσκει στο Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών (γνωστή αργότερα ως "Σχολή Βακαλό"), ενώ παράλληλα (έως το 1962) διδάσκει ελεύθερο σχέδιο στη "Σχολή Σχεδιαστών του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου". Το 1958 το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Ενωσης Κριτικών Τέχνης τον εκλέγει μεταξύ Ελλήνων υποψηφίων, για το διεθνές βραβείο του Μουσείου Γκουνγκενχάιμ, όπου και εκτίθεται το έργο του. Ακολουθεί (1962) το Βραβείο Κριτικών για το έργο "Το Ναυπηγείο", ενώ το 1970 ορίζεται εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Μπιενάλε Βενετίας. Λόγω των ειδικών πολιτικών συνθηκών αρνείται τη συμμετοχή. Το 1976 ο Π. Τέτσης εκλέγεται καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, στο Γ΄ Εργαστήριο Ζωγραφικής, όπου διδάσκει έως το 1991. Το 1989 η σύγκλητος τον εκλέγει πρύτανη του Ιδρύματος και το 1993 εκλέγεται ακαδημαϊκός. Έχει λάβει μέρος σε διεθνείς εκθέσεις ως εκπρόσωπος της Ελλάδας. Έχει παρουσιάσει έργα του σε 90 ατομικές και σε πάρα πολλές θεματικές - ομαδικές εκθέσεις.
