Σ' αυτό ακριβώς το σημείο της υπέρβασης, στο σημείο που ξεκινά από μιαν αφήγηση για να προδιαθέσει σε μιαν άλλη, εκεί όπου οι ανθρώπινοι πόθοι μεταμορφώνονται σε ιστορικές πράξεις και όπου το ιστόρημα προσεγγίζει το μυθιστόρημα, κινείται το βιβλίο "Φεγγίτης στην ομίχλη", του Λουκά Χόνδρου. Σε συνέχεια με το προηγούμενο βιβλίο του, με τίτλο "Μέχρι το τρένο", και στην ίδια με εκείνο ατμόσφαιρα, όπου η σκληρή αμεσότητα συνδέεται με το άλγος τησ μνήμης, ο συγγραφέας αναφέρεται στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου Σπαραγμού. Προχωρεί, όμως, πέρα από εκείνο. Με ύφος ασθματικό, με πνιγμένες προσμονές σαν μέσα από θαμπό φεγγίτη, μας εισάγει στο απροσδιόριστο πεδίο όπου ο άνθρωπος βρίσκεται μέσα στα γεγονότα, όπου τα ξεδιπλώνει και τα αναδομεί, ως ιστορική πράξη, βάζοντας στοίχημα την ίδια τη ζωή του. Προχωρεί στο πεδίο όπου η βιωματική εξιστόρηση μετουσιώνεται σε περιόδευση της ανθρώπινης συνθήκης.
